ริบบิ้นเบอร์ ๙ (หนังสือเสียง)

“พี่ณัฐ รอก่อนได้ไหม”
“ไม่... พี่จะค้างที่นี่... ในห้องนี้”
“งื้อ ไม่ได้นะ ถ้าพี่พลกลับมา... แล้ว...!”
“แล้ว ?”
“แล้วมาเจอเราสองคน”
ณัฐนันท์แสร้งย่นคิ้วงุนงง “เจอแล้วไง” ทั้งที่อยากจับฟัดให้ตายคาเตียง แต่ก็อยากแกล้งอยากอ้อนให้หายคิดถึง ครั้งหนึ่งเด็กน้อยเคยหยอกล้อด้วยเรื่องทำนองนี้ เรื่องที่ต้องข่มใจให้โหยหาไออุ่น จนแทบจะจุกอกตาย
“พี่น้องกันก็จริง แต่รินไม่ใช่เด็ก คนที่จะนอนกอดรินบนเตียงได้ ก็คือพี่”
“ขี้ตู่ พี่น้องกอดกันไม่แปลก พี่ณัฐต่างหากที่...อุ๊บ”
ตลอดเลย! เรื่องจูบปิดปากไม่ให้เถียงนี่เก่งนัก