สวามีข้าคือราชันย์

ท่ามกลางการช่วงชิงอำนาจในวังมังกร เมิ่งไป๋ฟางต้องสูญเสียคนรักไปอย่างไม่มีวันคืนกลับ นางชิงชังผู้เป็นประมุขแผ่นดินสุดหัวใจที่ประหารคนรักของนาง ทั้งที่เขานั้นจงรักภักดียิ่งชีวิต
นางต้องถูกจับตัวมาอยู่ในวัง และบุรุษที่นางชิงชัง ก็คือบุรุษที่ปรารถนาในตัวนาง ความใกล้ชิตเล่นงานหัวใจของนางจนได้พบกับความรัก....ที่ซ่อนอยู่ภายในใจ
หากแต่นางเป็นเพียงบุตรสาวขุนนาง หาได้มียศศักดิ์เชิดชูเกียรติผู้เป็นใหญ่ได้ วาสนาคงหนุนส่งให้นางเป็นเพียงสตรีผู้ถวายการปรนนิบัติ จะมุ่งหวังเป็นฮองเฮาเคียงพระทัยก็คงแสนยาก...

ตัวอย่างในเล่ม..............

"ข้าต้องการเจ้า"
ดูจะเป็นคำสั่งมากกว่าการบอกเล่า และแน่นอน หากพระองค์ปรารถนาย่อมไม่มีสิ่งใดมายับยั้งได้
ดวงเนตรที่ทอดมองมา มีแต่ความกระหายใคร่อยากในการสืบพันธุ์ นางช่างอ่อนหวาน ยิ่งไม่ประสิทธิ์ประสา พระองค์ยิ่งเร้าพระทัยอยากที่จะเป็นผู้พร่ำสอนให้นางช่ำชองเสียเอง
"ฝ่าบาท...."
"หากเจ้ายินยอมข้า ทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนาข้าจะสรรหามามอบให้เจ้าทุกสิ่ง ทั้งแผ่นดินเจ้าจะต้องการสิ่งใดก็ย่อมได้"
การเป็นสตรีของพระองค์และปรนนิบัติให้พระองค์พึงพอพระทัยนั้นมีแต่ได้กับได้ และเป็นสิ่งที่สตรีทุกนางล้วนแต่ปรารถนา
"หม่อมฉันหาได้ต้องการสิ่งใดในแผ่นดินของพระองค์ นอกเสียจาก อิสระ... หม่อมฉันอยากจะกลับไปอยู่จวนของบิดาหม่อมฉัน กลับไปใช้ชีวิตเช่นสามัญชนทั่วไป"
"เจ้ากำลังปฏิเสธความรุ่งเรืองในชีวิตด้วยความโง่เขลา สตรีทั้งแผ่นดินไม่มีผู้ใดคิดอยากจะปฏิเสธข้า!"
ความกริ้วโกรธส่งให้พระองค์พลั้งบีบแขนเล็กอย่างแรง ด้วยไม่เคยต้องถูกขัดพระทัย ไม่เคยมีสตรีนางใดปฏิเสธให้เสียหน้าเช่นนี้มาก่อน!