น้องชายขี้อ้อน

“ผมคิดถึงริษามาก คืนนี้ขอนอนกอดได้ไหม”
“หืม โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว ยังจะนอนกอดพี่อีก”
นึกถึงตอนกวินยังเด็ก ตัวเล็กเท่าเอวของเธอชอบมาขอนอนกอดเธออยู่เป็นประจำ
“นะนะนะ” เสียงทุ้มออดอ้อนหนักขึ้นเรื่อยๆ จนร่างอรชรอดใจอ่อนไม่ได้ และเอ็นดูอย่างหนักกับความน่ารักขี้อ้อนของน้องชายคนละสายเลือด
“อืม” ริษาแสร้งทำหน้าครุ่นคิดราวกับคิดไม่ตก “เรียกพี่ริษาก่อนสิแล้วจะให้นอนกอด”
ร่างสูงใหญ่ที่กอดเอวบางไม่ห่างนิ่งเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะมีเสียงทุ้มแผ่วเบาหลุดออกมาจากปากหยักสีแดงอมชมพูดูสุขภาพดี
“พี่...”