ไถ่รัก...คืนใจ

เมื่อรักต้องการให้อภัย ความเจ้าเล่ห์ มารยาชายจึงถูกงัดขึ้นมา

“เด็กสองคนเมื่อกี้ เป็นลูกของพี่ใช่มั้ย” ไม่ยืดเยื้อ อนาคินเข้าเรื่องทันที
“ทำไมคิดอย่างนั้นละคะ ถ้าเป็นลูกของคุณทำไมเขาไม่เคยมีคุณมาตั้งแต่แรก ถามตอนนี้จะมีประโยชน์อะไรกัน” ด้วยความที่กักเก็บความเสียใจมานาน พอได้ทีเมธาวีก็ไม่อาจจะเก็บกั้นอารมณ์รุนแรงนี้ได้
“ทำไมจะไม่มีประโยชน์ เขาเป็นลูกของพี่ พี่ก็ต้องมีส่วนที่จะดูแลเลี้ยงดูเขาตามที่ควรจะเป็นสิ หรือเมย์คิดจะยกหน้าที่นี้ให้คนอื่น ไอ้หนวดงั้นสิ” ทั้งๆที่ตนเองก็มีหลักฐานแน่ชัดอยู่แล้วแต่อนาคินก็ยังเอามาเป็นประเด็น อีกทั้งเพราะไม่ชอบใจที่หญิงสาวกับผู้ชายคนนั้นสนิทสนมกันเกินกว่าที่เพื่อนควรจะเป็น จนพาลมาลงในเรื่องเดียว
“อย่ามาหยาบคายในบ้านฉันนะ ถ้าไอ้หนวดของคุณที่ว่าหมายถึงธีละก็ เขาเป็นเพื่อนของฉันกรุณาให้เกียรติเขาดังเช่นสุภาพชนหน่อยเถอะค่ะ” ด้วยความไม่พอใจที่ชายหนุ่มเริ่มจะหยาบคายด้วยเมธาวีจึงต่อว่าชายหนุ่มอย่างตำหนิ
“แล้วมันดีอะไรนักหนาถึงต้องปกป้องมัน นี่ผัวอยู่นี่ทั้งคน หรือว่าที่จริงแล้วยังแอบเล่นชู้กับมันตลอดเวลา” แม้จะแน่ใจว่าหนูน้อยทั้งสองเป็นลูกของตัวเองแน่นอน แต่เพราะเหตุการณ์ครั้งในอดีตยังตามมาสะกิดแผลในใจไม่หาย ความโมโหที่หญิงสาวด่าเขาอ้อมๆจึงทำให้เขาหยุดโพล่งออกมา