ณ สถานีรัก

“น่ารักแบบนี้ แม่ดีใจนะที่จะได้ลูกสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน” คนเป็นแม่จับมือลำเภามากุมไว้
“ขอเป็นลูกสาวนามสกุลเดียวกับผมเลยนะครับแม่”
“แม่ผมรับคุณเป็นลูกสาวแล้วนะ เอาไว้ฤกษ์งามยามดีเราทำพิธีเปลี่ยนนามสกุลกันดีไหม”
เขากำลังชวนเธอแต่งงาน ลำเภาใจเต้นแรง แก้มขาวร้อนผ่าวซับสีแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ พอทำอะไรไม่ถูกหญิงสาวจึงใช้วิธีนี้แทน
“ไม่รู้” คำตอบของคนเขิน เจ้าของร่างเพรียวบางบ่ายตัวออกจากอ้อมแขนแข็งแรงรวดเร็วโดยที่เขารั้งไว้ไม่ทัน

รักษ์น้ำ รักษ์ปลา รักษ์เต่า รักของเขารักของเธอ
สัตวแพทย์หนุ่มอารมณ์ดีแห่งสถานีรักเต่ากับลำเภาสาวมาดนิ่งยิ้มยาก
ณ จุดเริ่มต้นบนทางของความฝัน นำพาเธอและเขามาเจอกัน ณ สถานีรักษ์เต่ากลายเป็นสถานีเพาะต้นรักให้งอกเงย ณ สุดปลายทางแห่งนั้นดอกรักจะเบ่งบานได้อย่างไรบนเส้นทางหัวใจที่ต่างกัน

“ตินนคะ คุยกันก่อนได้ไหม” หญิงสาวมาหยุดยืนไม่ห่างจากที่เขายืนหันหลังอยู่
“เราไม่มีอะไรคุยกันแล้ว อย่ามาที่นี่อีกเลย เพราะคุณไม่ได้รักมันเหมือนที่ผมรัก ทั้งสถานีทั้งเต่าทะเลพวกนี้ รวมทั้งผม...” เขาเสียงแผ่วลงอย่างสะเทือนใจในท้ายประโยค ก่อนจะเดินซึมกลับเข้าไปด้านใน
ลำเภานิ่งงันมองคนร่างสูงโปร่งเดินไปข้างหน้าไม่ชายตาแลเธอแม้แต่น้อย หัวใจลำเภาแทบสลายรู้สึกว่าเขากำลังเดินหายไปจากชีวิต เธอร้องตะโกนไล่หลังไปด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น
“ฉันชอบที่นี่... มันทำให้ฉันอบอุ่นใจ ฉันชอบเต่าทะเลทุกตัว... มันทำให้ฉันยิ้มได้ และความรักของฉัน มันเป็นความจริงไม่ใช่หลอกลวง ฉันรักคุณอย่างจริงใจ รักมาก...” พูดจบหญิงสาวยกมือปิดหน้าสะอื้นไห้
ขณะที่คนฟังพยายามฝืนใจก้าวเท้าเดินต่อไปข้างหน้า อยากให้หัวใจมันด้านชาจะได้ไม่ต้องรับรู้ว่าเขากำลังเจ็บปวดใจแทบขาด