ใต้เงาดาบ

...เมื่อแผ่นดินล่มสลาย นางจึงต้องตกอยู่ภายใต้เงาดาบของเขา...

...เมื่อบ้านเมืองล่มสลาย ไฟสงครามมาเยือนถึงหน้าวัง นางจึงฝ่าวงล้อมทหารหนีออกจากแคว้นจ้าวไปยังหงเป่ย
...แต่กระนั้นก็ยังมิอาจหลุดพ้นจากเงื้อมมือของพญามัจจุราชนามรัชทายาทอวี้ซานแห่งแคว้นต้าหมิง...ผู้ที่มาพิชิตบ้านเมือง ร่างกาย และหัวใจของนาง

。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。
"เจ้าคงคิดว่าข้าเป็นคนใจคอโหดเหี้ยมที่มายึดบ้านเมืองเจ้างั้นสิ" พูดพร้อมกับจับคางเล็กให้หันหน้ามามองตน "ต่อให้ไม่มีข้า แคว้นจ้าวก็จะล่มสลายเพราะการปกครองที่ไม่เอาไหน"

"ถ้าเช่นนั้นท่านก็ควรปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้น"

"ข้าเองก็เคยคิดแบบนั้น องค์หญิง เพราะการนำทหารต้าหมิงมารบมากับทหารที่อ่อนแอของแคว้นจ้าวก็ทำให้ข้าสูญเสียทหารไป แม้จะน้อยแต่ก็สูญเสีย แต่เพื่อแลกกับสิ่งที่ได้มามันก็คุ้มค่า" เขาจงใจเน้นคำสุดท้ายพร้อมกับกวาดสายตาคมทั่วตัวนางอย่างสื่อความหมาย ฉีหรันปัดมือเขาออก 

"อย่ารังเกียจข้านักเลย" อวี้ซานพูดต่อ "เจ้าเป็นถึงองค์หญิงของแคว้นนี้ หากมีตาไว้มองเรื่องอื่นบ้างนอกจากเครื่องประดับกับอาภรณ์สวยงาม ก็จะเห็นว่าองค์ชายลู่ชิงนั้นไม่เคยเตรียมตัวพร้อมจะเป็นรัชทายาทที่ดี ขนาดข้าอยู่ไกลถึงต้าหมิงยังได้ยินสารพัดเรื่องของเขา นี่หากไม่ติดว่าแคว้นจ้าวมีเขาคนเดียวที่มีตำแหน่งเหมาะเป็นรัชทายาท ป่านนี้เขาคงเป็นได้แค่คนเลี้ยงม้า"

"นี่ท่าน!"

"เจ็บใจที่ข้าพูดความจริงหรือ"

"ท่านเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขา" 

"อย่างน้อยข้าไม่เคยนอนกับสาวใช้ของตนเองจนครบทุกคน"

"ถ้าท่านจะมาตอกย้ำความพ่ายแพ้ของแคว้นจ้าวก็เชิญอยู่และพูดไปคนเดียว ข้าคร้านจะฟัง"

อวี้ซานหน้าตึงทันที "แต่ข้าอยากจะเล่าและเจ้าต้องอยู่ฟัง การได้เหยียบซ้ำๆ บนแผลของผู้อื่นนี่มันสะใจดีนัก"