TOXIC LOVE สัมพันธ์พิษ

"หลับสบายเกินไปแล้วนะ"
"จะ…เจ็บ" เสียงแผ่วครางงึมงำเมื่อลิสท์เจมยังออกแรงบดขยี้หลังมือเนียนจนเกิดรอยแดง
"เช้าวันใหม่เธอคงอยากได้ยินข่าวดี"
"ข่าวดีอะไรคะ…" ใบหน้าหวานฉายแววสงสัยพร้อมกับเบ้หน้าเธอพยายามบิดมือออกจากปลายเท้า
"แฟนเธอมันกำลังนอนอยู่โรงพยาบาลหน่ะ เมื่อคืนบังเอิญถูกรถชน" คำตอบของลิสท์เจมทำเอาใบหน้านวลเจื่อนลง ก่อนที่มือจะกลายเป็นอิสระพร้อมกับใบหน้าที่ฉายแววไม่รู้เรื่องทั้งที่ความจริงไอติมมองจากตาก็รู้ว่าทุกอย่างมันเกิดจากฝีมือเขา
"ติมบอกให้ลงแค่ติมคนเดียวไง…"
"ก็มันไม่สนุกนี่นา"
"พี่สนุกแต่ติมกำลังจะตายอยู่แล้ว"
"นั่นแหละที่ต้องการ"
"…" ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเธอก้มหน้าหลบสายตาภายในอกเป็นห่วงแมทอยู่เต็มอก
"ทนไม่ไหวหรอ"
"ชีวิตติมมันพังทุกอย่างแล้ว" เธอตัดพ้อออกมาด้วยแววตาเจือความเศร้า ทำให้ลิสท์เจมขำขึ้นมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ชายหนุ่มยกมือขึ้นปิดปากพร้อมกับร่างกายที่กำลังสั่นเพือมจากการกลั้นขำ เป็นการหัวเราะไม่มีเสียงและแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมราวกับปีศาจ
"ไปตายสิ" ว่าแล้วก็ชี้ไปที่ฝั่งทะเลเหมือนไล่เธอ ก่อนจะเดินไปกดปุ่มอะไรบางอย่างแล้วผนังห้องฝั่งหนึ่งก็เลื่อนขึ้นข้างนอกเป็นระเบียงเรือติดกับฝั่งทะเล
"…" ไอติมหันกลับไปมองตามเวลาต่อมาร่างคนตัวเล็กก็ถูกคว้าขึ้นมาด้วยความรุนแรง
หมับ!
"อ๊ะ!?" เธอยังไม่ทันตั้งตัวลิสท์เจมก็ลากออกมายังนอกระเบียงแล้วล็อกเข้าที่ลำคอระหง พร้อมกับดันคนตัวบางจากด้านหลัง ท่อนแขนอุ้มร่างเล็กขึ้นเหมือนกับจะผลักให้ไอติมตกลงไป
"อยากตายมากไหม ฉันจะช่วยสนอง บางทีให้เธอรีบตายไปก็ดีเหมือนกัน" เสียงทุ่มตํ่าก้มกระซิบที่ข้างใบหูขาวสะอาดแล้วกัดเบาๆข่มขวัญเธอ ไอติมเกร็งร่างตัวเองไว้ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเเรง
"อึก…"
"ฉันจะได้ฆ่ามันตามเธอไป ดีมั้ย?"
"กรี๊ดดดด!" เสียงหวานกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว ดวงตากลมหลับแน่น เรียวแขนเกาะเข้าท่ี่ลำคอหนากลัวตนเองจะตกลงไป เธอแค่อยากไปจากลิสท์เจมไม่ได้อยากหายจากโลกนี้ไป ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำ
"ให้โอกาสแล้ว ไม่อยากตายหรอ ไหนบอกทรมาน"
"พี่หยุดพูดสักที" ใบหน้าหวานส่ายหน้าปฏิเสธพัลวัน ไอติมกลัวทะเลเพราะเธอเคยบอกว่าในนั้นมันลึกและมืด ไม่รู้ว่ามีสัตว์อะไรบ้าง หากตกลงไปคงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันลึกซะจนไม่มีที่สิ้นสุดคงสิ้นลมหายใจก่อนจะถึงก้นบึ้งความลึกนั้น เรื่องนั้นเขารู้ดีและลิสท์เจมก็พอใจที่ได้ทำให้เธอกลัวจนตัวสั่นแบบนี้ ยิ่งเห็นคนตัวเล็กเกาะเขาเป็นปลิงก็นึกอยากปล่อยเธอลงไป
"ใช่…ฉันควรหยุดพูดและปล่อยเธอลงไปสักที"
"พี่ก็รู้ว่าติมกลัว…" ไอติมไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกจากลำคอหนาเธอไม่กล้าแต่จะเบือนสายตามองผืนน้ำ
"รู้แล้วยังไง" แต่ก่อนเขาคอยปลอบใจในยามที่เธอกลัว ตอนนี้มันไม่ใช่
"พี่อย่าทำแบบนี้ ตะ…ติมกลัว"
"ฉันไม่ใช่คนเดิมของเธออีกแล้วติม" ผู้ชายคนนั้นมันตายตั้งแต่อยู่ในคุกแล้ว ถึงแม้จะเป็นการเข้าหาที่ไม่ได้เกิดจากความรักแต่เขาเกลียดที่สุดคือคนโกหก ผิดคำสัญญา และหักหลัง…
"พี่เริ่มมันทั้งหมด มันจบแบบนี้ก็เพราะพี่…"
"มันจบเพราะเธอต่างหาก"
พรึบ!
สิ้นเสียงพูด มือหนาก็ดึงร่างของไอติมออกจากอ้อมแขนแล้วปล่อยให้เธอร่วงตกสู่ท้องทะเลด้วยแววตาว่างเปล่าราวกับคนไร้หัวใจ…