อุ่นไอ ใกล้รัก

คำโปรย....

รถยนต์ขับเคลื่อนมาได้สักระยะ ทว่าภายในกลับเงียบกริบ กันต์ธรยื่นมือไปจับมืออีกฝ่าย ประสานนิ้วเรียวยาวของเขาเข้ากับมือเรียวเล็กของเนม ถึงอย่างนั้นเนมก็ยังจะกระชากมือกลับ

แต่กันต์ธรก็พูดขึ้นเสียก่อน “เลิกโกรธพี่ได้แล้ว พี่ขอโทษ เมื่อคืนพี่ผิด พี่เมาจนทำตัวไม่น่ารัก ทำให้เนมไม่พอใจ พี่ยอมรับผิดทุกอย่างเลย ขอโทษครับ ขอโทษ คนดี ยกโทษให้พี่นะครับ นะ นะครับ” น้ำเสียงที่เคยดุดันแข็งกร้าว เวลานี้กลับออดอ้อนร้องขอให้เนมให้อภัยหายโกรธ “นะครับ คนดีของพี่ เนมจ๊า...”

จากที่มองแต่นอกรถ พอได้ยินคำพูดของกันต์ธร เนมก็หันกลับมาทันที “แค่นี้เหรอคะ พูดแค่นี้แล้วจะให้หายโกรธเหรอคะ ไหนคะ? จะให้เนมยกโทษให้ ไหนบอกมาสิ! ว่าพี่ทำอะไรผิดบ้าง? พี่ว่าเนมว่าอะไรพูดมาดิ! ไอที่พี่บอกว่าให้ท่า! ถ้าจะให้ท่าจริง! เนมทำไปนานแล้วป่ะ! ในรถนี่ก็ทำได้! แค่อ้าขาให้ก็ได้แล้ว! พี่ดูถูกเนมขนาดนั้น แค่ขอโทษ จะให้ยกโทษให้เหรอ? ฝันไปเถอะ! ปล่อย!!!”

กันต์ธรกยังดื้อดึงที่จะจับมืออยู่อย่างนั้น “แล้วให้พี่ทำไง เนมถึงจะหายงอน ง้อ พี่ก็ง้อเป็นแค่ไม่กี่อย่าง อย่างแรกก็ดอกไม้ ดอกไม้เนมก็คง…” ยังพูดไม่ทันจบ

เนมก็สวนขึ้นทันที “ไม่เอา!”

กันต์ธร “ไอศครีม…”

เนม “ไม่กิน เนมไม่ใช่เด็ก!”

กันต็ธร “ชาบู ปิงซู ก๋วยเตี๋ยว หมูกะทะ กินหมูกะทะไหม? จะได้อ้วนๆตัวตันๆตูดใหญ่ๆน่าเกลียดๆ”

เนมหลุดยิ้มออกมาก่อนจะตีแขนกันต์ธรอีกที “ไอพี่กันต์! นี่ง้อสาวของพี่เหรอ? พาไปกินหมูกระทะเนี่ยนะ? แล้วพูดแบบนี้เนี่ยนะ? ใครที่ไหนจะหายโกรธ ไม่เอาเนมไม่ไปไหนทั้งนั้นอะ ปล่อยแล้วขับรถไปเลย”

กันต์ธรยกยิ้มพร้อมกับยกมือที่จับประสานขึ้นมาจูบบนหลังมือของเนม “หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม? หว๊า! อดไปถึงข้อที่สองเลย นี่ถ้าไม่หายงอนคงต้องจอดรถแล้วง้อแบบข้อที่สอง อดเลยเรา”

เนมพอจะรู้ว่ากันต์ธรหมายถึงอะไร “ฝันไปเถอะ! เนมยังไม่ได้เป็นแฟนพี่ ขาอ่อนพี่ก็ไม่ได้เห็น!” หลังจากเนมพูดจบ รถก็จอดติดไฟแดงพอดี กันต์ธรปรายตามองไปที่ขาขาว กระโปรงที่เนมใส่มันผ่าข้าง เวลานั่งแบบนี้ มันจะแหวกขึ้นสูงมากจนเกือบจะเห็นส่วนที่เธอหวงเป็นที่สุด

กันต์ธรแสยะยิ้ม “ย่ามใจเกินไปมั้ง ลืมหรือเปล่าว่าเนมอยู่ข้างกายพี่ อยู่บ้านเดียวกับพี่ พี่จะทำอย่างว่าเมื่อไรก็ได้ ผ่านไฟแดงนี้ไปยังทำได้เลย แค่จอดรถเนมก็หนีไม่ได้แล้ว วัดใจพี่ดูก็ได้นะถ้าไม่เชื่อ ยิ่งใส่กระโปร่งสั้นๆแบนี้ด้วย พี่ยิ่ง...”

เนมรู้สึกว่ากันต์ธรไม่ได้พูดเล่น เวลาเขาพูดอะไรออกมาด้วยท่าทีนิ่งๆแบบนี้มันทำให้เธอหวั่นใจ “หยุดเลยนะคะ ไม่งั้นเนมจะไม่คุยกับพี่เป็นเดือนเลยนะ พี่กันต์! เนมว่าเราต้องคุยกันจริงจังแล้วนะคะ”


************************

ขอฝากนิยายเรื่องนี้อีกเรื่องไว้ในอ้อมอกของพี่ๆน้องๆนักอ่านที่น่ารักทุกท่านด้วยนะคะ

นิยายเรื่องนี้ ไม่ได้ผ่านการตรวจพิสูจน์อย่างเป็นทางการ ปุณณภาตรวจตราเองค่ะ

หากมีคำผิดเล็ดลอดสายตาไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะคะ