ศิปาฝุ่น

เพราะความจำเป็นอันแสนโหดร้ายทำให้คนแสนดีสุดหล่ออย่างผม “ศิปา” ต้องมาดูแลเด็กขี้แยที่รู้จักกันตอนวัยเด็ก ด้วยความที่ผมเป็นพ่อพระทุกสถาบันถึงในปากจะเพาะพันธุ์หมาไว้เยอะแต่ผมก็เป็นคนดีนะเว้ย เอ๊ะ! ดีจริงมั้ยวะตัวกู? เอาเป็นว่าผมเป็นคนดีคนหล่อคนหนึ่ง และที่สำคัญผมหื่นมาก ยิ่งได้อยู่ใกล้ไอ้เด็กก้อนกลมๆที่ชื่อ “ใต้ฝุ่น” นั่นแล้ว บอกเลยกูพร้อมแก้ผ้าถวายตัวเองให้มันทุกเวลาที่มีโอกาส ก็เด็กแก้มกลมนั่นมันน่ารักมากจริงๆ


"ยังโกรธฝุ่นอีกมั้ย"
"ถ้าโกรธมึงจะร้องอีกรึไง"
"ฝุ่นจะกอดศิปาแน่นกว่าเดิม"
"เรียกกูแบบนี้บ่อยๆ สิ กูชอบ"
"พี่ศิปา..."
"ทำหน้าอ่อยอยากให้กูจูบปากเปื่อยเหรอ"
“ครบ7วันเมื่อไหร่มึงต้องคบกับกู”