หนี้รักสีชมพู

ชีวิตที่เฟอร์เฟคของเธอกำลังจะย่อยยับ เพราะถูก ‘อีตาปรสิต’ เจ้าหนี้หน้าเลือดตามรังควานไม่เลิก
จะหนีก็ไม่ได้ เงินจ่ายก็ไม่มี แผนการล้างหนี้สุดบรรเจิดจึงเริ่มต้นขึ้น...พร้อมกับมีตำแหน่งหน้าที่เป็นเดิมพัน


เสียงกรีดร้องวี้ดว้ายของการต์รวีทำให้คนข้างบนอยู่ไม่สุข รีบก้าวฉับๆ ลงมาจากชั้นสอง เคาะประตูห้องน้ำแรงๆ
“ช่วยฉันด้วย! ตุ๊กแก ตุ๊กแก มันจะกินหัวฉันแล้ว!!” การต์รวีบีบตัวลีบอยู่มุมหนึ่งของห้องน้ำ มองตุ๊กแกตัวโตตาของมันแดงฉาน อ้าปากร้อง ‘ตั๊ก ตั๊ก ตั๊ก ตุ๊กแก’ จ้องมองเธอเหมือนเป็นศัตรูของมัน
“นี่! คุณเปิดประตูสักทีสิ ถ้าคุณไม่เปิดแล้วผมจะเข้าไปช่วยคุณได้ยังไง” คนข้างนอกเคาะเรียกไม่หยุด
ขาดคำ ประตูก็เปิดโผงออกมาพร้อมกับที่ร่างอวบอัดโถมตัวกอดร่างหนาเอาไว้ตัวสั่น
“คุณใจเย็นๆ” พลากรบอกปลอบ
เมื่อทุกอย่างอยู่ในความสงบ หญิงสาวจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองหน้าคมที่อยู่ใกล้กันเพียงเอื้อม เธอรีบผลักตัวเขาออกด้วยความตกใจ ก้มมองด้านล่างที่อยู่ในสภาพเปือยเปล่า แล้วเงยหน้ามองคนตรงหน้า เห็นเขาจ้องมายังทรวงอกอวบอิ่มของเธอด้วยสายตาตกตะลึง และเสียงกรีดร้องก็ถูกปล่อยออกมาด้วยความไม่พอใจ
“ไอ้โรคจิต ไอ้ลามก ไอ้วิปริต คุณกล้าดียังไงมากอดฉัน แถมยังมองนมฉันด้วย” การต์รวียกมือขึ้นปิดส่วนสงวน รวบผ้าขนหนูขึ้นมากระชับแน่นอก พุ่งเข้าไปรัวหมัดรัวกำปั้นใส่คนตรงหน้าโกรธถึงที่สุด
“ใครกอดใครกันแน่ คุณต่างหากที่โถมตัวมาใส่ผมก่อน” พลากรรวบท่อนแขนหนัดแน่นเรียกสติ แล้วผลักออกห่าง
การต์รวีกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ทำเป็นเชิดเสียงแข็ง “ถึงฉันจะจนตรอก ไม่มีที่ไป แต่อย่าคิดว่าจะปล้ำฉันได้ง่ายๆ ฉันไม่ชอบแจกของฟรี รู้เอาไว้ซะด้วย” เธอชี้หน้า
พลากรส่ายหน้าเอือมระอา ‘การต์รวี คือ ผู้หญิงบ้าโดยแท้!’
“คุณนี่ท่าจะเพี้ยนหนัก ไม่มีคนสติดีที่ไหน เขาอยากจะปล้ำคุณหรอก” เขาไม่อยากหงุดหงิดไปมากกว่านี้ เร่งฝีเท้าขึ้นไปด้านบนตึงตัง
“ที่พูดหมายความว่าไง กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ” การต์รวีอ้าปากค้าง จะตามขึ้นไปคุย แต่เขาก็ชะโงกหน้าลงมาสั่ง
“กลับเข้าไปอาบน้ำให้เสร็จ และกรุณาอย่าใช้น้ำของผมมากเกินความจำเป็น” และตามมาด้วยเสียงปิดประตูดังปึ่ง! ตอกกลับคนข้างล่าง
“หึย...ไอ้คนเค็ม ไอ้ผู้ชายขี้งก ถ้าฉันไม่จนตรอก ฉันไม่มีวันทำอะไรบ้าๆ แบบนี้หรอก”