ไฟรักจำเลยแค้น

เขาควานหาหล่อนมานานนับปี เพื่อให้หล่อนชดใช้ในสิ่งที่ไว้กับน้องชายเขา แต่ก็คว้าน้ำเหลว
แล้วจู่ๆ หล่อนก็เดินเข้ามาในเส้นทางชีวิตของเขาราวปาฏิหาริย์ ทำให้ไฟแค้นในใจเขาที่โรยแรงคุโชนขึ้นมาอีกครั้ง


โปรยปราย


“ภัทรฆ่านายวัส!”
เสียงกล่าวหาคงดังเกรี้ยวกราด
ภัทรจารินยืนนิ่ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร่างสูงแข็งแรงที่เคยกกกอดให้ความรัก ความอบอุ่น ความสุข แก่หล่อนเมื่อคืนวันเสาร์เข้ามาหยุดตรงหน้าแต่เมื่อไหร่
“ความโลเลของภัทร ความเป็นคนไร้หัวใจของภัทรฆ่าน้องชายผม! ได้ยินมั้ย? ภัทรฆ่านายนายวัส!”
ดรัลแผดเสียง มือทั้งสองของเขากำแน่นอยู่ข้างลำตัว นัยน์ตาของเขาลุกวาวด้วยความโกรธ ความคั่งแค้น หรือจะอารมณ์อื่นอีกก็ไม่ทราบ
“พูดสิ! แก้ตัวมา ว่าภัทรไม่ได้ทำอะไรเลย นายวัสโง่ บ้าไปเอง!”
ภัทรจารินสบตาโกรธเกรี้ยวเหมือนถูกตรึง จะเหลือบแลไปทางไหนไม่ได้ นอกจากจ้องตอบนัยน์ตาลุกวาวด้วยไฟแค้นของเขา
“ไม่ค่ะ”
หล่อนพูดช้าเกือบฟังเป็นท่องอาขยาน
“คุณพิทวัสไม่โง่”
ดวงตากลมโตฉายแววด้านชา แววระยิบระยับฉายแววหยาดเยิ้มไม่ปรากฏให้เห็นอีกต่อไป
“คนที่โง่ดิฉันต่างหาก”
หล่อนถอยไปชนขอบโต๊ะ แล้วก็เลยยืนอิงไว้เหมือนไม่แน่ใจว่าลำพังเรี่ยวแรงของแข้งขาจะทำให้ทรงตัวอยู่ได้ตลอดรอดฝั่ง
“คุณพิทวัสคงไม่ได้ตั้งใจจะให้ดิฉันเลวในสายตาใครแม้แต่ในสายตาคุณ แต่คุณ...”
ดรัลเกือบทนยืนเฉยไม่ได้เมื่อตาดำด้านไร้แววที่มองมา หากเขาจะประหัตหารภัทรจารินด้วยวาจา หัวใจของเขาก็กำลังถูกบดขยี้ เพราะสีหน้าที่บอกให้เขารู้ว่านับแต่นี้ไป ความสว่างสดใจ ความร่าเริงใดๆ จะไม่ปรากฏอีกแล้วบนใบหน้างามผ่อง
“คุณ...ทำให้ฉันทั้งเลวและโง่ถึงกับประพฤติตัวนอกรีตผิดธรรมเนียมที่ผู้หญิงดีๆ จะทำกัน ไม่ใช่ในสายตาในความคิดของใครอื่น แต่ในความคิดความรู้สึกของตัวฉันเอง”
เสียงเบา ช้า ไม่ต่างอะไรกับปลายดาบที่จ่อติดหัวใจเขาแล้วกดแรงลงมา
“เอาคืนไปค่ะ”
หล่อนยัดซองขาวยาวบรรจุเช็คเงินสดใส่มือเขา
“เงินของคุณ เก็บมันไว้เถอะเพื่อว่าระหว่างเรา...”
ภัทรจารินหยุดกระแอม กลั้นเสียงสะอื้นคืนกลับลงคอ
“ฉันชดใช้หนี้กรรมแก่คุณแล้วทุกอย่างตามที่คุณเห็นว่าฉันควรชดใช้ เพราะฉะนั้น คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินจำนวนนี้เป็นค่าตอบแทนความสึกหรอใดๆ แก่ฉันก็ได้”
ดวงตากลมโตบัดนี้แทบจะไร้แววกวาดไปมองรอบๆ
“ฉันคงไม่มีข้าวของส่วนตัวอะไรจะต้องขนย้าย”
หล่อนกลับมามองสบตาเขา ด้วยแววตาที่พยายามจะคงความเยือกเย็นเข้าไว้ จนดรัลหนาวสะท้านในอก
“ลาก่อนค่ะ คุณดรัล”