Bad boyfriend มาเฟียร้าย พ่ายรัก

ในคืนเลี้ยงฉลองของแก๊ง Black Diamond

ความหวังสุดท้ายของผู้หญิงที่ชื่อ ซิน อย่างฉัน ถูกจ้างมา เพื่อเอาของสำคัญ นั่นคือแฟรชไดรฟ์สีดำ ที่ถูกเก็บอยู่ที่ไหนสักที่ในคอนโดแห่งนี้ ของหัวหน้าแก๊ง Black Diamond แก๊งมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดในตอนนี้ ในคืนงานเลี้ยงฉลองอะไรก็ไม่รู้ (ไม่รู้อะไรสักอย่าง รู้แต่ต้องหาของสำคัญนั้นให้เจอ ) และฉันก็เป็นหนึ่งในสาวเสริฟ์แสนสวยที่แอบแฝงตัวเข้ามาในงานอีกที อยากรู้ใช่มั้ยว่าหากที่นี่อันตราย ทำไมฉันถึงรับงานนี้ ก็เพราะว่าฉันต้องการเงินมารักษาป้าของฉันที่กำลังป่วยอยู่ และฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ



ชั้นบนของคอนโด

“โอ๊ย”


ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เฮ้ย ทำไมฉันถึงซุ่มซ่ามขนาดนี้วะ หัวใจหล่นวูบไปเลย (คิดในใจ เพราะเมื่อกี๊ฉันพึ่งเดินชนของหล่นไปน่ะสิ จะมีใครได้ยินไหมนะ )



ฉันยืนนิ่งเพื่อรวบรวมสติให้กลับมาเพราะเดี๋ยวจะทำอะไรตกอีก


แคร็กกก!!!


ฉันค่อยๆดึงลิ้นชักออกช้าๆ อย่างเบามือที่สุด แต่มันก็เกิดเสียงขึ้นอยู่ดี มือบางจับไฟฉายส่องไฟหาจนทั่วก็ไม่มีวี่แวว ว่าจะมีของที่ต้องการเลย



"อยู่ไหนนะ " ฉันค้นหาจนทั่วลิ้นชักก็ไม่เจอ เลยเปลี่ยนไปดูอีกข้าง มันต้องเจอสิ ต้องอยู่แถวๆนี้แหละ ยัยซิน


แคร็กกก!!


อุตส่าห์เปิดเบาๆแล้วเชียวทำไมยังเสียงดังอยู่อีก เฮ้อออ หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว



พ่อจ๋า แม่จ๋า ขอให้ลูกหาของให้เจอเร็วๆด้วยเถอะนะ เพี้ยงง!

ฉันอธิฐานเบาๆขอให้พ่อกับแม่ช่วยให้ฉันหาของเจอเร็วๆ จะได้ออกไปจากที่นี่สักที รู้สึกเสียวๆเหมือนมีคนมองตลอดเวลา ยังไงไม่รู้สิ





10 นาทีผ่านไป



นี่ฉันก็หาเกือบทั่วแล้วนะ ทำไมยังไม่เจออีก หรือว่ามันจะไม่ได้ถูกเก็บไว้ที่นี่ แล้วพวกเขาจะเก็บมันไว้ที่ไหน...คิดๆ ๆ ๆ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกแล้ว



อืมมมม.. ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด งั้นก็ที่นี่นะสิ แต่มันหาไม่เจอนี่สิปัญหา

เอะ หรือว่าจะอยู่ในตู้เซฟ

เออ .....ตู้เซฟในห้องนี้อยู่ตรงไหน ฉันยังคงส่องไปหาตู้เซฟที่อยู่ภายในห้องและก็เจอแล้วจริงๆ แต่จะเปิดยังไงในเมื่อฉันไม่รู้รหัสผ่าน แต่จะว่าไป ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสายลับในละครยังไงไม่รู้แฮะ



“หานี่อยู่หรือป่าว”

ในขณะที่ฉันนั่งคิดว่าจะเปิดตู้เซฟยังไง อยู่ ๆก็มีคนยื่นแฟลชไดร์ฟขึ้นมาต่อหน้าฉันพอดี



“เฮ้ย แฟลชไดร์ฟดำ มีรูปมงกุฎสีทองด้วย เจอแล้ว ใช่ๆ ขอบคุณ.........”



เอ๋...แล้วใครล่ะเนี่ย....ก่อนที่ฉันจะหยิบมันมา ฉันก็ต้องตกใจเพราะคิดได้ว่ามีคนอื่นนอกจากฉันอยู่ในห้องนี้



อยู่ ๆ ห้องที่มืดสนิทตอนที่ฉันเข้ามา ก็สว่างโล่งในพริบตาเดียวและตอนนี้ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกแล้ว

แย่แล้วยัยซิน แกไม่รอดแน่ ๆ เอายังไงต่อไปดี มีคนรู้ว่าฉันแอบเข้ามาในห้องเพื่อหาของบางอย่าง



ฟรึ่บบบบ

สองขาเรียวรีบวิ่งไปที่ประตูทางออก แต่ก็ไม่ทันชายตัวสูงที่คว้าตัวฉันเอาไว้เสียก่อน


“จะไปไหน...ไม่เอาแฟลชไดร์ฟแล้วเหรอ”


“ปล่อยนะ”

ฉันเปล่งเสียงออกมาอย่างลืมตัวและดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายตัวสูงที่กอดรัดด้วยแรงของผู้ชายตัวใหญ่ จนฉันรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว


“หึ ผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ”


ตุ๊บบบ!!

“โอ๊ย” เจ็บก้นเป็นบ้า

เขาผลักฉันลงพื้นอย่างแรงจนก้นของฉันกระแทกพื้นอย่างจัง ระบมไปหมด เขาไม่มีความอ่อนโยนกับผู้หญิงจริงๆเลยสินะ


“ใครจ้างเธอมา!!” ชายตัวสูงเอ่ยถามเสียงเข้มจนฉันสะดุ้ง!!



“ ” เงียบไว้ดีสุดๆ อย่าตอบนะยัยซิน


“ไม่ได้ยินรึไง! ฉันถามว่าใครจ้างเธอมา!!!”


เขาเริ่มพูดเสียงดังจนฉันขนลุกซู่ขึ้นมาทันที ทำไมเขาถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ แต่ฉันก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาโดยที่ใบหน้ายังมีหมวกสีดำพรางใบหน้าไว้อยู่


“ ถ้าไม่ตอบ ฉันจะยิงเธอเดี๋ยวนี้” สุดคำพูดนั้นเขาก็หยิบปืนที่อยู่ด้านหลังออกมาโชว์ทันที



ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก


ฉันได้แต่หลบตา มองต่ำไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองเขาแม้แต่น้อย

“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ตอบฉันจะยิงเธอทันที”


“หนึ่ง”


ตอนนี้หัวใจก็เต้นแรงเพราะตื่นเต้นหนัก เอาไงดีวะซิน .... แต่ฉันจะตายตอนนี้ไม่ได้ ป้ายังรอฉันหาเงินไปรักษา ฉันจะปล่อยป้าไว้แบบนี้ไม่ได้ ฉันต้องรอดสิ แกต้องรอดยัยซิน! กลัวตายเป็นก็วันนี้ล่ะวะ!!


“สอง”

ไม่ได้ยังไงก็...

แกร๊ก!!


“ สา.... ”