ลวงใจรักยัยตัวร้าย

“นับดาว” คุณหนูไฮโซสาวสุดสวยผู้ที่มีเพรียบพร้อมไปทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นหน้าตาฐานะและคนรัก แต่ทุกอย่างกลับพังทะลายลงเมื่อครอบครัวของเธอเสี่ยงที่จะล้มละลาย ทุกคนรอบตัวหายไปกันหมดเมื่อรู้ว่าเธอกำลังจะหมดตัวแม้แต่พ่อ แม่และพี่สาวก็ไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้จนสุดท้ายเธอต้องไปอยู่ที่ไร่ของเพื่อนพ่อโดยไม่รู้เลยว่าจะได้เจอกับ “ภูผา” ผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น ซ้ำร้ายเขายังเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเจ้าของไร่อีกต่างหาก

ลวงใจรักยัยตัวร้าย
เสียงดนตรีคลาสสิคดังขึ้นมาเบาๆท่ามกลางบรรยากาศในยามค่ำของงานเลี้ยงสุดหรูหรา แสงไฟสลัวส่องกระทบใบหน้าของผู้คนมากมายภายในงานทุกคนที่มาที่นี่ต่างสวมชุดราตรีตามตรีมที่กำหนดเอาไว้ เครื่องประดับมามายบนร่างกายชวนให้แสบตาแต่ก็ไม่มีใครปริปากออกมาทุกคนต่างยิ้มแย้มราวกับเป็นเรื่องปกติ
ภายในงานถูกประดับด้วยดอกไม้หลากหลายสายพันธ์ทั้งในและต่างประเทศ เครื่องดื่มและอาหารทานเล่นมากมายว่างเป็นแนวยาวบนโต๊ะที่ถูกคลุมด้วยผ้าผืนยาวสีชมพูอ่อน แต่กลับเหลือมากมายราวกับวางประดับเอาไว้เฉยๆ ในมือของผู้คนส่วนใหญ่หรือแก้วไวน์ราคาแพง และวันนี้คืองานเปิดตัวคอนโดหรูของบริษัทมหาทรัพย์มณี บริษัทอสังหาชื่อดัง
ถึงผู้คนในงานจะพูดคุยกันอย่างมีความสุขแต่หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งกลับถอนหายใจออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ใบหน้าสวยพยายามปั้นยิ้มให้ผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาเพราะมันคือหน้าที่ของเธอที่ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูล
ร่างบางสวมชุดราตรีสีขาวอมฟ้าราวกับผืนน้ำทะเลใบหน้ารูปไข่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง คิ้วโค้งสวยงามงอนลับกับดวงตากลมโตที่โอมล้อมไปด้วยขนตางอน ดวงตาถูกแต่งแต้มด้วยอายไลเนอร์เพิ่มความโดดเด่น จมูกโด่งเชิดรั้นขึ้นมาเล็กน้อย ริมฝีปากบางหยักได้รูปถูกเครือบด้วยลิปสติกสีส้มอมแดง ผมดำเงางามดัดม้วนปล่อยลงมาปรกคลุมแผ่นหลังบางโดยที่ด้านหน้าถูกเก็บอย่างดีด้วยกิ๊บติดผมฝังเพชร ซึ่งเข้ากับสร้อยเพชรที่สวมบนลำคอบางอย่างพอดิบพอดี
“เป็นอะไรหรือเปล่านับดาว”
“ไม่มีอะไรค่ะพ่อแค่เบื่อๆนิดหน่อย เมื่อไหรหนูจะกลับได้สักทีค่ะ”
“อดทนอีกนิดนะลูกอีกสองชั่วโมงงานก็จะเลิกแล้ว”
นับดาวถอนหายใจออกมาอีกครั้งเมื่อได้ฟังคำตอบของผู้เป็นแม่อย่างดาราก่อนที่จะปรายตาขึ้นไปมองดนุผู้เป็นพ่ออย่างเบื่อหน่าย เพราะถูกตามใจตั้งแต่ยังเด็กลูกสาวคนเล็กของพวกเขาถึงเอาแต่ใจเล็กน้อยแต่ยังดีที่แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้
“ก็ได้ค่ะ แต่หนูขอกลับก่อนครึ่งชั่วโมงนะคะ คืนนี้มีปาร์ตี้ที่บ้านของยัยลูกน้ำ”
“นี่ลูกจะไปปาร์ตี้อีกแล้วเหรอ?”
“ใช่ค่ะ พวกเพื่อนๆมากันครบทุกคนถ้าหนูไม่ไปคงเสียชื่อแย่” เพราะสังคมที่เธออยู่จำเป็นต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน ถ้าเกิดงานนี้เธอไม่ไปต้องโดนพวกนั้นนินทาเสียๆหายๆอย่างแน่นอน
“แต่ครั้งนี้พ่อไม่อนุญาติให้เรากลับบ้านเกินเที่ยงคืน”
ดนุจ้องมองลูกสาวหัวดื้ออย่างจริงจังแต่แทนที่เธอจะยอมเชื่อฟังกลับมองกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ คำพูดแค่นี้ของผู้เป็นพ่อไม่ทำให้เธอรู้สึกกลัวเลยสักนิด
“แต่หนูโตแล้วนะคะ”
“ยังไงลูกก็เป็นผู้หญิงไปเที่ยวดึกๆแบบนั้นมันอันตรายไม่รู้หรือไง”
“หนูดูแลตัวเองได้ค่ะ”
ดาราหันมองสามีและลูกสาวสลับกันไปมาก่อนที่จะยกมือขึ้นมาปราม หากปล่อยให้เถียงกันอยู่แบบนี้มีหวังตกเป็นเป้าสายตาของแขกที่มาร่วมงานแน่นนอน
“คุณคะให้ลูกไปเถอะค่ะ คุณเองก็รู้ว่านับดาวดูแลตัวเองได้”
“คุณดาราอย่างตามใจลูกจนเกินไปได้ไหม” ดนุถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ พยายามสงบสติอารมณ์ ทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นภรรยาของเขามักจะตามใจลูกสาวเสมอ
“ฉันเชื่อค่ะว่าลูกสาวของเราดูแลตัวเองได้”
“ขอบคุณมากนะคะคุณแม่”
ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะเมื่อผู้เป็นพ่อไม่สามารถห้ามเธอได้สองแขนตวัดกอดรัดร่างกายของผู้เป็นแม่หลวมๆในขณะที่ดนุจ้องมองการกระทำของลูกสาวตัวแสบอย่างไม่สบอารมณ์
“แต่แม่ไม่อนุญาตให้เราขับรถไปเองนะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงค่ะเพราะโรมจะมารับหนูที่บ้านอยู่แล้ว”
ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อนึกถึงหน้าแฟนหนุ่มที่คบกับมาเกือบหนึ่งปี เขาเป็นสุภาพบุรุษมากและวันนี้ก็อาสาไปงานปาร์ตี้เป็นเพื่อนเธอด้วย นับดาวจำใจอยู่ในงานจนถึงเวลาที่กำหนดก่อนที่จะรีบกลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้านทันที ขืนเธอแต่งตัวแบบนี้ไปคงแปลกหน้าดูเพราะตรีมวันนี้คือตรีมนางฟ้า
“รอนานหรือเปล่าครับที่รัก”
“ไม่นานเลยค่ะนับพึ่งลงมาเอง”
ชายหนุ่มหน้าตาดีรีบลงมาเปิดประตูกรถสปอร์ตคันหรูให้แฟนสาวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มโดยไม่ลืมที่จะส่งช่อดอกไม้สีชมพูช่อโตให้เธอก่อนเหมือนอย่างทุกครั้ง
“สำหรับนางฟ้าของผมครับ”
“ขอบคุณนะคะ” นับดาวรับช่อดอกไม้มาด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะก้มลงไปสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆของมันอย่างอ่อนโยนแล้วปลายตาขึ้นมามองเจ้าของช่อดอกไม่อย่างเขินอาย “รู้ได้ยังไงค่ะว่านับชอบกลิ่นหอมของดอกกุหลาบสีชมพูที่สุด”
“ก็คุณเป็นคนสำคัญของผมนี่น่า ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคุณผมจำได้หมดนั่นแหละ”
ใบหน้าหวานรีบหันหลบไปทางอื่นพร้อมกับยกช่อดอกไม้ในมือขึ้นมาขวางทางเอาไว้เมื่อโรมตั้งใจจะกดจูบลงมาบนแก้มนวลทำให้เขาชะงักการกระทำลงอย่างเสียดาย
“รีบไปบ้านยัยลูกน้ำดีกว่าค่ะเดี๋ยวจะสายเอา”
“ก็ได้ครับ” โรมผละตัวออกมายิ้มพร้อมกับขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกับยกมือขึ้นมาเหนือศีรษะบางเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ศีรษะของเธอกระแทกกับขอบด้านบนของประตู การกระทำเพียงเล็กน้อยทำให้นับดาวอบอุ่นหัวใจได้เสมอ
“ขอบคุณมากนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ สำหรับคนพิเศษแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความหวานของสองหนุ่มสาวก่อนที่จะมาถึงบ้านของลูกน้ำโดยใช้เวลาไม่นาน บ้านของเธอหรูหราราวกับคฤหาสน์ไม่ต่างจากบ้านของนับดาวเพราะครอบครัวของเธอทำธุรกิจการบินและพ่อกับแม่ของเธอก็อยู่ที่ต่างประเทศเสียส่วนใหญ่
ภายในงานถูกตกแต่งด้วยสีขาวราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์ ผู้คนที่มาในงานต่างแต่งตัวเต็มที่อย่างไม่มีใครยอมใครในขณะที่นับดาวสวมชุดเกาะอกสีขาวมีดีเทลร่วมสมัยความยาวเหนือหัวเข่าอวดเรียวขาขาวเนียน ผมดำสวยถูกม้วนขึ้นไปด้านบนพร้อมกับสวมมงกุฎคริสตัลที่เข้ากับสร้อยคอคริสตัลอย่างสวยงาม
“แกแต่งตัวมาขนาดนี้ไม่คิดจะไว้หน้าเจ้าของงานอย่างฉันสักนิดเลยหรือไง”
หญิงสาวหน้าตาสะสวยเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับถือไวน์ในมือทำให้นับดาวรีบดึงมือออกมาจากลำแขนหนาทันที เธอชื่อลูกน้ำเป็นแม่งานในวันนี้
“แค่นี้แกก็สวยมากแล้ว...แต่สู้ฉันไม่ได้หรอกนะ”
“อย่าหลงตัวเองหน่อยเลยย๊ะ”
“ฉันพูดความจริงต่างหาก” สองสาวคุยอันอย่างถูกคอเพราะเธอสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมานานก่อนที่ลูกน้ำจะปรายตาไปมองโรมที่ยืนอยู่ข้างๆเพื่อนสาว
“โรมนายไปคุยกับเพื่อนผู้ชายก็ได้นะ ฉันขอตัวยัยนับสักครู่” โรมยิ้มรับอย่างมีมารยาทก่อนที่จะหันไปมองแฟนสาวทันที
“ยังไงก็โทรหาผมนะ”
“ได้ค่ะ”