เมียเก็บของพ่อ ขอ(เคลม)ต่อให้มั้ย

“มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก”





โปรยปราย



เมียเก็บของพ่อ ที่ตอนนี้กลายเป็นเมียเก็บของฉัน!



ผ้าแพร อายุ 22 ปี

นักศึกษา คณะเศรษฐศาสตร์ ภาคอินเตอร์ ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวง



พันไมล์ อายุ 18 ปี

นักเรียนโรงเรียนนานาชาติชั้นปีสุดท้าย ทายาทนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์



เรื่องย่อ



“มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก” พันไมล์กอดอกคุยกับหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนรถคันหรู ที่คนขับรถของบ้านเธอกำลังนำพายานพาหนะดังกล่าวแล่นออกจากที่แห่งหนึ่ง



“พี่ไม่เข้าใจ” ผ้าแพรขมวดคิ้ว



“อย่าคิดว่าเราไม่รู้ว่า พ่อเราพาเธอเข้าบ้านในฐานะอะไร” พันไมล์ไม่มองหน้าผู้ฟัง



“พี่เป็นลูกบุตรธรรมคุณอาภิวัฒน์ มีศักดิ์เป็นพี่สาวของเธอนะ” ผ้าแพรพูดอย่างมีมารยาท แม้ในใจออกจากรำคาญท่าทีเย่อหยิ่งลูกสาวอาภิวัฒน์เหลือเกิน



“อย่ามาทำเป็นเรื่องยาก ทำให้มากความเลยน่ะ เรารู้หรอกนะ คุณมันแรดขนาดไหน”