MAYA

“จะทำอะไร”

“จะนวดต้นคอให้” เสียงหวานตอบฉะฉาน วางมือลงบนต้นคออย่างรวดเร็วแล้วนวดให้ดังปากว่า

“แน่ใจนะว่า ไม่รู้หน้าที่ของตัวเองจริงๆ” อวิ๋นซีที่กำลังผ่อนคลายความตึงเครียด ช่วงต้น คอ เอ่ยขึ้นมองสีหน้าจริงจังของเจียงเซวียนที่กำ ลังบีบนวดให้เขาอยู่

“หืม?” เสียงขานในลำคอ ไม่เข้าใจคำถาม พร้อมกับมือบางที่หยุดชะงักลง อวิ๋นซีหรี่ตาจับ ผิดเจียงเซวียนตรงหน้า มองลึกเข้าไปในแววตา กลมโตที่ฉายแววไม่เข้าใจ แต่ใครจะรู้ขึ้นชื่อว่า ดารา การแสดงละครตบตาสักบทสองบทคงไม่ ยากเกินความสามารถ คนที่ว่าไม่รู้เป็นลูกแกะตัว น้อยแท้จริงแล้วอาจมีหมาป่าแฝงตัวอยู่ก็เป็นได้

เจียงเซวียน มองแววตาเฉยชาของอวิ๋นซี อย่างหวั่นใจ เขาทำอะไรผิดเหรอ? แววตาเย็นๆ ที่จ้องมองมาทำเอาเจียงเซวียนใจสั่น หดมือตัว เองกลับ แต่ทว่ายังไม่พ้นต้นคออวิ๋นซีออกมา มือ ของเขาก็ถูกรวบอยู่ในอุ้งมือใหญ่เป็นที่เรียบร้อย แรงบีบหนักๆ ทำให้เจียงเซวียนตีสีหน้ายุ่ง

ใจดวงน้อยเต้นตึกตัก จากแรงคุกคามบาง อย่าง มองอวิ๋นซีที่เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ด้วย ความตกใจพยายามยื้อมือตัวเองออกสุดแรง แต่ ไม่รู้ว่า คนที่ทำตัวนิ่งดุมาตลอดกลับไม่ยอม ปล่อยมือง่ายๆ

จนกระทั่งเอวของเขาถูกรวบเข้าประชิดร่างของอวิ๋นซี ทำเอาตาที่โตอยู่แล้วกลับโตขึ้นอีก เท่าตัว ปากเผยอออกถูกบดเบียดด้วยความร้อน ฉ่าจากริมฝีปากหนา

“อืมมมมม” เสียงครางประท้วงถึงปลายลิ้น ที่ลุกไล่ตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว จะหลบจะเลี่ยง ทางไหนเป็นต้องโดนต้อนให้วิ่งหนี

อวิ๋นซีแทรกปลายลิ้นตัวเองเข้าไป เพื่อ พิสูจน์คนตัวหอมกรุ่นในอ้อมกอดของเขา แต่อา การตระหนกที่เอาแต่ถอยห่าง กลับทำให้เขารู้สึก หงุดหงิด จนต้องไล่ล่าแล้วเกี่ยวกระหวัดรัดรึงไม่ ให้หนี ก่อนจะขบเม้มลงกลีบปากบางหยอกเย้า รสชาติหวานฉ่ำ ถูกแลกส่งผ่านกันและกันเนิ่น นาน จนเมื่อเสียงจากอินเตอร์คอมตอนหลังของ รถดังขึ้น อวิ๋นซีถึงยอมปล่อยให้เป็นอิสระ

“ถึงแล้วครับ คุณอวิ๋นซี”

ขยับตัวจัดสูทให้เรียบร้อย อย่างไม่มีอะไร เกิดขึ้น แล้วหันมามองเจียงเซวียนที่สะดุ้งโหยง ตกใจจนตัวแทบติดประตูรถอย่างหน่ายๆ

“จัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วตามฉันลง มา” สั่งคนที่ยังตกใจไม่เลิก และไม่ยอมขยับตัว ทำให้อวิ๋นซีหมดความอดทน ดึงข้อมือบางเข้ามา หาอย่างรวดเร็วลงมือจับเสื้อสูทเข้ารูปให้เข้าที่

“ถ้าฉันสั่งต้องทำตามทันที” ดวงตาเรียวสบ เข้ากับลูกแก้วสีนิลที่ยังไหวระริก “เข้าใจไหม เสี่ยวเซวียน”
ชื่อตัวเอง ที่ถูกเปล่งออกมาจากปากชาย หนุ่มหล่อเหลา ทำเอาสติที่เตลิดไปไกลถูกเรียก กลับมาก่อนจะพยักหน้ารับรัวๆ แต่พอนึกได้ว่า อวิ๋นซีไม่ชอบคนพยักหน้าอย่างเดียว เลยต้อง เปล่งเสียงแหบแห้งตอบรับ

“เข้าใจครับ” อวิ๋นซีฟังคำตอบเป็นที่น่าพอใจ

“ดี... จูบเมื่อกี้คือบทเรียนแรก ฉันสอนเธอ ไปแล้ว พอรู้หน้าที่ของเธอรึยัง” สิ้นประโยคก่อน จะก้าวลงรถไป ทำเอาคนฟังมึนไปชั่วขณะราว ถูกค้อนปอนด์ทุบลงอย่างจัง เนื้อตัวชาสะท้าน ...เขาไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิงจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร....

‘หน้าที่ของเขา..... มันอะไรกัน อาฮ่าว.... นายจะให้ฉันทำอะไรกันแน่’