SET ไม่ปรารถนารัก ( เจ้าสาว(ไม่)ปรารถนารัก + เจ้าบ่าว(ไม่)ปรารถนารัก)

SET ไม่ปรารถนารัก รวม 2 เล่ม

นุชพินตา ควรเป็นเจ้าสาวที่น่าอิจฉาที่สุดที่ได้แต่งงานกับ ปุลวัชร เจ้าบ่าวที่ทั้งหล่อ รวย เนื้อหอม เป็นเจ้าชายในฝันของสาวๆ ทั้งเมือง

แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าบ่าวในฝันนั้น...ทั้งไร้หัวใจ และไม่ได้รักเธอสักนิด!

การแต่งงานที่ไร้รัก อยู่กันไปก็มีแต่เจ็บปวดเท่านั้น แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอไม่อาจปฏิเสธ แม้จะต้องถูกเขาทำร้ายหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะทำอย่างไรหากใจที่ไม่คิดปรารถนารักกลับอยากได้ความรักจากเขา
------------------------------

“เธอเคยนอนกับผู้ชายหรือเปล่า” เขาถามออกมาจากปากร้าย ตอนที่เธอได้ยินถึงกับสะอึก ไม่คิดว่าเขาจะถามตรง ๆ และในนาทีต่อมา นุชพินตาก็รู้สึกโกรธมาก หญิงสาวโต้เขากลับ

“ทำไมผู้ชายดี ๆ การศึกษาดี ๆ ถึงได้พูดจาแบบนี้คะ มาพูดดูถูกกัน เมื่อกี้ก็หาว่าพวกเราขายตัว และตอนนี้ยังมากล่าวหาฉันอีกว่าฉันสำส่อน คุณถามคำถามแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน ที่คุณเคยนอนด้วยหรือยังไงคะ”

ความเจ็บปวดระบายออกมาทางสายตา เขาเป็นบ้าอะไรกันนี่ คำพูดแบบนี้มาจากสันดานข้างในหรือเพราะว่าเขาเมา

“แล้วเธอเคยมีอะไรกับผู้ชายหรือเปล่าล่ะ” เขาย้ำอีกครั้ง จ้องสบตาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ

“ปากร้าย ประโยคนี้คุณไม่ควรถามออกมาด้วยซ้ำไป” จากที่เรียกเขาว่าพี่ปุ่น ชักขุ่นและมีอารมณ์โมโหขึ้นมาเปลี่ยนสรรพนามที่คนฟังก็รู้ว่าห่างเหิน

“ผู้หญิงที่ดี ๆ ที่ไหน จะตอบตกลงแต่งงานกันชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็วโดยไม่คิด เวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น”

“แล้วมันยังไงคะ” นุชพินตาก็ไม่ยอมเหมือนกัน

“เธออาจจะเป็นมือสองก็ได้”

‘เมื่อคืนเขาไปนอนที่ไหน แล้วไปนอนกับใคร’

‘อ้อ… ก็คงจะเป็นผู้หญิงคนนั้นสินะ’ ดวงตาเศร้าลง เธอลุกขึ้นไปเปิดม่านหน้าต่าง และมองออกไปยังท้องทะเล แสงอาทิตย์กระทบกับระลอกคลื่นที่ไล่เรียงกันกระทบเข้าฝั่ง

นุชพินตาถึงกับถอนหายใจดังเฮือก

‘ฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ มาให้เขาย่ำยีเล่นใช่หรือไม่’ เฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา

‘ยะหยาอย่าเสียใจไปเลยนะ เธอต้องทำตัวเองให้เข้มแข็ง แข็งแรงเถอะ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้รักเขาเหมือนกัน’ คำพูดปลอบโยนตัวเอง

‘ใช่… ฉันไม่ได้รักเขา และจะเกลียดเขาให้มากกว่านี้’

เธอตอกย้ำคำนี้เข้าไปในหัวใจของตัวเองด้วยความมุ่งมั่นและสายตาที่แน่วแน่ แม้จะรู้สึกเจ็บแน่นในหัวอก
------------------------------

“ฉันจะหย่ากับเธอ” เขาเอ่ยอย่างใจดำ

หญิงสาวถึงกับใจหล่นวูบ เธอเม้มขบริมฝีปาก กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว นุชพินตาพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

“นางผู้หญิงไร้ยางอาย แพศยาฉันเกลียดผู้หญิงหลายใจ ฉันเกลียดผู้หญิงที่นอกใจ ไปให้พ้นจากบ้านของฉัน ไปให้พ้นจากหน้าฉัน พรุ่งนี้จะให้ทนายทำใบหย่า”

“พี่ปุ่นคะ” เธอยกมือขึ้นมาไหว้เขาปลก ๆ

“เราสองคนเพิ่งแต่งงานกันเองนะคะ ยะหยาไม่อยากให้คุณลุงและคุณย่าเสียใจ”

“แต่สิ่งที่เธอทำล่ะ มันน่าอาย แล้วเธอไม่ละอายบ้างเหรอ หน้าด้าน” เขามีอาการเสียใจ และหัวเสีย
นุชพินตาเอง เธอไม่คิดว่าปุลวัชรจะปากร้ายด่าทอเธอได้ถึงเพียงนี้

“ฉันจะหย่ากับเธอแน่นอน เตรียมปากกาไว้เซ็นใบหย่าในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน” พูดจบ เขาเดินเข้าไปใช้มือปัดแจกันที่อยู่ใกล้ และชกบานกระจกที่ใช้ตกแต่งอยู่ในห้องโถงด้วย จนกระจกแตกละเอียดทั้งบาน มือของปุลวัชรมีเลือดไหลซึม เขาจะเดินเข้าห้องทำงานและปิดประตูตามหลังดังโครม

นุชพินตาตกใจ และหวาดกลัวกับสิ่งที่เธอได้เห็น ความดีใจที่สามีจะกลับมา เธอจะบอกข่าวดีเขา และกินข้าวด้วยกัน ได้มลายหายไปสิ้น มีเพียงความเศร้าเข้ามาทับถมอยู่ในจิตใจของนุชพินตา แล้วหญิงสาวยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาปล่อยโฮ
----------------------------------------

ซากุระต้องมาอยู่ภายใต้การปกครองของไตรวรัท เพื่อนที่เคยรักของโยชิดะพี่ชายของเธอเอง จะผิดไหม ถ้าไตรวรัทจะตกหลุมรักซากุระ เพราะความน่ารักและเขาสงสารเธอ จนอยากจะเป็นมากกว่าผู้ปกครอง แต่เดิมเขาไม่สนใจมีครอบครัว จนกระทั่งเขาได้เจอสาวน้อยคนหนึ่งทำให้เขาเปลี่ยนใจ จากชายที่ไม่ปรารถนารัก ต้องกลับลำกลืนคำพูดของตัวเอง

+++++

“ว้าย!” เธอส่งเสียงอุทานเสียงหลง และยิ่งสะดุ้งเมื่อเขาสอดแขนโอบรัดรอบเอวของเธอ และวางปลายคางสากลงไปที่หัวไหล่ หนวดที่หงอกใหม่ออกมาแทงทะลุเสื้อลงไปปะทะกับผิวอ่อน ๆ ที่ข้างลำคอ
ชายหนุ่มรู้สึกพอใจมาก เขาอยากจะกอดตัวนุ่มนิ่มของซากุระอย่างนี้เอาไว้นาน ๆ การได้อยู่ใกล้ซากุระทำให้เลือดในกายของเขาเดือดพล่าน มีความปรารถนาขึ้นมาจนบอกไม่ถูก ชายหนุ่มยอมรับเขาอยากมีอะไรกับเธอ ตอนนี้เขาพร้อมที่จะรับผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาเอาไว้ดูแลไปตลอดชีวิต
ซากุระเองยังเผลอใจไปกับอ้อมแขนอันอบอุ่นของเขาด้วย ตัวของเธอก็สั่นเทาเมื่อไออุ่นจากปลายจมูกของเขากระทบลงบนลำคอ
“ซากุระจ๋า พี่ขอจูบมัดจำอีกทีได้ไหม”
เธอหายใจดังและพ่นแรง ก่อนจะหันหน้าไปมองเขา
“เมื่อกี้พี่ต้าก็จูบซากุระไปแล้วค่ะ จะจูบอะไรบ่อย ๆ คะ” เมื่อถูกเธอถามแบบนี้เขาถึงกับหลุดขำ
“ก็พี่อยากจูบซากุระนี่นา”
“แต่ซากุระไม่อยากจูบกับพี่ค่ะ”
“จริงหรือจ๊ะ”
“จริงค่ะ”
“อื้อ... แล้วตอนที่พี่จูบซากุระ ทำไมซากุระถึงได้จูบตอบพี่ด้วย”
“ซากุระไม่ได้จูบตอบพี่สักหน่อยค่ะ ซากุระโดนพี่บังคับต่างหาก” เด็กสาวทำหน้าเหวอ ตอบกลับทันด่วน ทั้งเขิน ทั้งอาย พ่วงแก้มของเธอร้อนวูบวาบ สะท้านไปกับสายตาของเขาที่มองอย่างเย้ายวน