กับดัก รักลงเอย

เรื่องนี้เป็นเรื่องราว ‘เปรี้ยว’ ที่แอบรัก ‘สายฟ้า’ มาตั้งแต่ตอนเรียน ม.ปลาย สายฟ้าหนุ่มฮอตที่ไม่เคยแลตามองยัยลูกเป็ดขี้เหร่อย่างเปรี้ยวแม้แต่น้อย แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเพียงเพราะคืนนั้นเพียงคืนเดียว เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ใน ‘กับดัก รักลงเอย’ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ

***********************

“ทำไมอะ แค่คุย...ก็ไม่อยากคุยแล้วเหรอ?”
สายฟ้าก้มหน้ามองพื้น ก่อนจะเงยขึ้นมามองตาเปรี้ยว เขารู้สึกเหมือนถูกบีบที่หัวใจ “ที่ผ่านมา เธอไม่รู้สึกอะไรกับเราเลยจริงเหรอ? พูดสิ! ทำไมไม่พูดล่ะ ไม่รักเราไม่ชอบเราบ้างหรอ?”
สายฟ้าเริ่มพูดดังขึ้นเรื่อยๆ

เปรี้ยวหันมองซ้ายทีขวาที เวลานี้ ตรงนี้ ไม่เหมาะที่จะคุยถึงความสัมพันธ์ที่ยังคลุมเครือของเธอกับเขา เธอจึงเลือกที่จะยิ้มแล้วพูดขึ้นเบาๆ “ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆเราจะคุยกันนะสาย! มีสติหน่อย อายคนอื่นเป็นบ้าง!”
“อาย? เธออายแต่เราไม่อาย ดีซะอีกจะได้รู้กันไปเลยว่าเราเป็นอะไรกัน! เอาไหมล่ะ! เรากล้าพูดนะถ้าเปรี้ยวยังไม่ยอมคุยกับเรา เราจะนับถึงสาม หนึ่ง!”

เปรี้ยวหันมองไปมา “จะทำบ้าอะไรอะสายฟ้า!”

“สอง!”

“ก็เราไม่มีอะไรจะคุยนี่!”

“สาม!” สิ้นเสียง สายฟ้าก็ก้าวเท้าตรงไปยังแท่นพิธีการของคู่บ่าวสาวที่เพิ่งเสร็จสิ้น

หมับ!!!...

ทว่ายังไม่ทันที่ขายาวๆของสายฟ้าจะก้าวพ้นไป เปรี้ยวก็คว้าเข้าที่แขนเสื้อของเขา เธอดึงสายฟ้าให้กลับมาพร้อมกับถลึงตาใส่ ในระหว่างที่เธอยื้อยุดกับสายฟ้า หญิงชายที่ยืนอยู่รอบข้างทั้งสองก็มองมาที่ทั้งคู่เป็นตาเดียวกัน สีหน้าทุกคนต่างก็สงสัย สนอกสนใจเธอกับสายฟ้าอย่างชัดเจน

เปรี้ยวเห็นท่าไม่ดี เธอจึงดึงสายฟ้าให้เดินตามออกมาจากงาน ทว่าภายใต้ใบหน้าที่บึ้งตึงของเธอ กลับแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มของคนชนะ ผิดจากสายฟ้าเขาไร้รอยยิ้ม นัยน์ตาก็เศร้าหมอง

ตอนนี้ เปรี้ยวกับสายฟ้ายืนอยู่หลังสวนดอกไม้ ที่ๆไม่ค่อยมีคนผ่านไปผ่านมาสักเท่าไร

เปรี้ยวเว้นระยะห่างจากสายฟ้าพอสมควร เธอยืนกอดอกทำเหมือนไร้เยื้อใยกับคนตรงหน้า ทั้งๆที่หัวใจเธอมันก็เรียกร้องหาแต่เขา

สายฟ้ามองนัยน์ตาคู่หวานตรงหน้านิ่งๆด้วยความรู้สึกที่มันอัดอั้น “เมินเราจังเลยนะ ไม่คิดจะยิ้มให้สักนิดเลยเหรอ? ขอโทษไปแล้ว อยู่ห่างก็แล้ว ไม่เจอหน้าก็แล้ว เราทำตามที่ต้องการหมดแล้วนะ! ทำไมยังเมินเราอีกอะ?”

สายฟ้าพูดขึ้นอีครั้ง “วันนี้ยอมเจอเราแล้ว ไม่ได้หมายความว่าเธอหายโกรธเราแล้วหรอ?”

คำถามของเขาไม่มีคำตอบกลับมา เปรี้ยวได้แต่มองเขา จนสายฟ้าเริ่มร้อนรน ทนต่อไปไม่ไหว เขาขยับเยื้องเข้าไปหา “เปรี้ยว! เราคบกันได้ไหม? คบกันแบบจริงจังไม่ใช่แค่บนเตียงเหมือนที่ผ่านมา ได้ไหม?”

เปรี้ยวพูดขึ้น “แพมล่ะ? เธอเอาแพมไหน? หรือจะเอาทั้งเราเอาทั้งแพม?” เธอพูดเสียงขึงขังแววตาแสดงถึงความจริงจัง

“เราเลิกกับแพมแล้ว!” สายฟ้ารีบตอบกลับทันที

********************************

ขออนุญาตแจ้งนิดหนึ่งนะคะ
นิยายเรื่องนี้ไม่มีการตรวจพิสูจน์อักษรอย่างเป็นทางการ
ปุณณภา พยายามตรวจตราด้วยตัวเอง
หากมีคำผิดหลุดออกไปมากน้อยแค่ไหน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงเจ้าคะ.