เพลิงรัก เเรกเเย้ม

ฉันส่งเสียเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่อายุสิบขวบนะบัวตอง ฉันก็ต้องได้อะไรคืนบ้างสิ"
“อะไรคืนบ้างของพ่อเลี้ยง หมายถึงอะไรคะ”
“ก็อะไรที่มีค่าสำหรับผู้หญิงอย่างเธอน่ะสิ” พ่อเลี้ยงหนุ่มมองสาววัยยี่สิบตั้งแต่ใบหน้าลามไปยังน่องสวยที่มีเพียงกางเกงยีนส์ปกปิดอย่างหยาบคาย ความจริงคนตัวเล็กต้องเป็นของเขาตั้งแต่เรียนจบมอปลายแล้วด้วยซ้ำ แต่เพราะคำขอร้องของหญิงชราผู้เป็นยายของบัวตองเขาจึงยอมปล่อยให้เธอได้ไปเรียนปริญญา
"ถ้าหนูรู้ หนูคงไม่รับความช่วยเหลือจากลุง"
"เธอเรียกฉันว่าลุงงั้นเหรอ ฉันกับเธอนับญาติกันตั้งแต่เมื่อไหร่"
"เมื่อ..."
"ตอบมาสิตั้งเเต่เมื่อไหร่"
บัวตองมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความหวาดกลัวเมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ จนเธอได้ยินเสียงหายใจของเขา พร้อมกับเเววตาคู่นั้นไม่เหมือนผู้ใหญ่ที่มองเด็กเเต่เหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อตลอดเวลาถ้าเธอทำอะไรขัดใจเขา
“เธอรู้อะไรไหมบัวตอง ตามจริงเธอต้องมานอนกับฉันตั้งแต่อายุสิบแปดแล้วนะ ฉันให้โอกาสเธอไปเรียนต่อก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“หา อะไรนะหนูต้องมานอนกับลุงตั้งแต่อายุสิบแปด”
“ใช่เธอต้องมานอนกับฉันตั้งแต่อายุสิบแปด เธอฟังไม่ผิดหรอก”
“คุณเองก็มีเงินมีทองมากมาย ทำไมไม่หาผู้หญิงดี ๆ แต่งงาน จะมาอยากได้เด็กรุ่นหลานทำเมียทำไม”
“เธอนี่ก็ปากดีเหมือนกันนะ แต่ไม่รู้เรื่องบนเตียงจะดีเหมือนปากหรือเปล่า”
“จะดีไม่ดีลุงก็ไม่ต้องรู้หรอก เพราะหนูไม่มีทางยอมนอนกับลุงง่าย ๆ หรอก”
“ไม่ยอมแต่เธอจะขัดใจอะไรฉันได้ ถ้าฉันอยากได้ตัวเธอซะอย่าง”


โปรดทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อ เป็นเรื่องสั้นจบในเล่ม ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ/จารุภา