กลร้ายพ่ายฤทธิ์รัก

เล่ห์กลที่ว่าร้ายก็ยังแพ้พ่าย... พ่ายเพราะฤทธิ์รักของ 'ตรีทัศน์' ที่มีต่อ ' มัทนียา' ผู้เป็นดั่งยาใจของเขาจนหมดหัวใจ...

“นายโรคจิต จะทำไม่ทำ ฮึก...”
ตรีทัศน์มองดวงตาคู่โตที่สบตาเขาด้วยความตัดพ้อ ปากอิ่มพูดเสร็จก็กัดปากตัวเองไว้ราวกับกำลังข่มกลั้นอารมณ์บางอย่างสุดกำลัง มือทั้งสองข้างที่เขากุมไว้เหนือศีรษะเริ่มทำการแผลงฤทธิ์อีกแล้ว เขารู้ว่าเธอทรมานและกำลังต้องการ มืออีกข้างจึงลูบไล้ร่างอวบอิ่มช้า ๆ แต่นั่นกลับทำให้คนโดนกระทำร้องครางอย่างสมใจ ทว่าตรีทัศน์กลับทำเพียงลูบไล้อยู่อย่างนั้น
“ฮื่อ...ทำสักทีเถอะ” เธอทรมาน ร้อนวูบไปหมดในร่างกาย ราวกับมีไฟร้อน ๆ ไหลวนอยู่ในทุกห้วงอณูของร่างกาย และตรงนั้นของเธอมันเจ็บ เจ็บ...จนรู้สึกว่าแค่การหายใจก็ยังทรมานเกินไป
“บอกมาก่อนว่าเธอเคยหรือยัง” เหมือนคนใต้ร่างจะนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดกับเขาเสียงเครือ เขารู้ดีว่าเธอกำลังทรมานและที่อดทนมาจนตอนนี้ก็นับว่าเก่งแล้ว
“นายต้องสัญญา...กับฉันก่อน” น้ำใส ๆ ไหลรินลงมาตรงหางตา มัทนียาไม่เคยคิดว่าจะต้องมาวอนขออะไรแบบนี้ แต่เธอทนไม่ไหว มันทรมานเหลือเกิน เกินกว่าจะทานทนได้อีกแล้ว
“ไม่ต้องร้อง” มือหนาของตรีทัศน์ปาดน้ำตาให้เธอ ก่อนจะจุมพิตบนหน้าผากแผ่วเบาอย่างที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนใด เขาก็ยังแปลกใจตัวเองว่าทำไมต้องสนใจ น่าจะทำให้เสร็จ ๆ ไปแบบที่เธอร้องขอ
“สัญญากับฉัน ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง...นายต้องทำ”
“...”
“ฮึก... ฉันทรมาน...ได้โปรดเถอะ”
เธอพูดเสร็จเธอก็ร้องไห้ออกมา ตรีทัศน์ปล่อยมือทั้งสองข้างของเธอให้เป็นอิสระ ก่อนจะนำมาคล้องรอบลำคอเขาแทน แทนคำพูดชายหนุ่มกลับทำแทนให้เห็น ใบหน้าก้มลงประกบกับปากอิ่มที่เผยอรอคอย
“อือ... นะ...นาย...” มัทนียาปล่อยเสียงร้องออกมาเมื่อเขาปล่อยให้ปากของเธอได้รับอิสระ มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างอีกครั้ง ทว่าครานี้เน้นหนักบางจุดจนเธอต้องหลุดเสียงครางในหลายครา ส่วนมืออีกข้างก็ปลดบราเซียของเธอออกทว่ากลับไม่กระชากมันออกไปจากร่าง ก่อนมัทนียาจะเอียงคอให้เขาเมื่อชายหนุ่มเคล้าคลอลงมา
“นะ...นาย... นายโรคจิต”
ตรีทัศน์ผงกศีรษะจ้องมองเธอทันทีกับคำเรียกขานแบบนั้น ให้ตายเหอะมีอย่างที่ไหน คู่นอนเรียกเขาว่า ‘นายโรคจิต’
หมดอารมณ์ฉิบหาย!
“ยะ...หยุดทำไม อย่านะ!” มัทนียารัดรอบคอเขาไว้แน่น เธอไม่อยากให้เขาหยุด หรือเธอทำอะไรผิด ทำไมเขามองมาแบบนี้
“นาย... ขอร้อง...อย่าหยุด” เธอทรมาน ทรมานจะตายอยู่แล้ว
“เธอชื่ออะไร บอกฉันมา” ตรีทัศน์กระชากบราของคนใต้ร่าง ทว่าสายตากลับจดจ้องอยู่ที่ดวงตาคู่สวยที่เริ่มปรือปรอยบ่งบอกความปรารถนาของเจ้าของ ก่อนที่ปากจะจุมพิตไปทั่วดวงหน้างาม เขาเห็นแววตาคล้ายโล่งใจของเธอก่อนเสียงหวานสั่นจะตอบกลับมาอย่างว่าง่าย
“ชื่อมัท มัทนียา”
“มัท...” ตรีทัศน์ทวนชื่อที่ได้ยินพลางสบตาของคนใต้ร่าง ถอดชิ้นล่างของเธอออกโดยที่หญิงสาวให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีด้วยการยกสะโพกขึ้น หรือบางทีในตอนนี้เธออาจจะทำมันไปโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ...
“อ๊ะ!” มัทนียาร้องออกมา ความตกใจระคนเสียวซ่านปะปนกัน เมื่อเขาบีบเบา ๆ ยังสิ่งที่เธอหวงแหน ความรู้สึกแปลก ๆ แทรกเข้ามา แปลก...แต่รู้สึกดีเหลือเกิน
“นาย...”
ตรีทัศน์สบตาเธอนิ่ง ใบหน้าของมัทนียาแดงระเรื่อ ปากอิ่มที่เรียกเขาว่านายโรคจิตในครั้งแรกที่เจอกันมักจะกัดมันไว้เพื่อกักเก็บบางอย่างไว้ แต่เขาไม่ต้องการให้เธอเก็บและทำให้ร่างกายของเธอต้องเจ็บแบบที่เห็นอยู่ตอนนี้ และเธอเก็บกลั้นมามากพอแล้ว
นิ้วแกร่งลูบเบา ๆ บนปากอิ่มของคนใต้ร่าง... ร่างที่เริ่มบิดส่ายไปมาเพราะความต้องการที่เพิ่มขึ้น
“ฉันชื่อตรี ตรีทัศน์ เรียกฉันว่าตรี”
“อื้อ...” ปากอิ่มถูกปิดลงอีกครั้ง และคราวนี้คนไม่ประสาก็จูบตอบเขากลับอย่างเงอะงะ
ตรีทัศน์ยิ้มอย่างพึงใจ ยันกายขึ้นเพื่อกระชากเสื้อผ้าของตัวเองออกเร็วไว จนเหลือเพียงชิ้นเดียวบนเรือนกาย
“นาย...” มัทนียาเรียกเขาเมื่อร่างหนาทาบทับลงมาอีกครั้ง เขานำมือเธอไปสัมผัสกาย ฝ่ามือสั่น ๆ ถูกวางไว้บนอกแกร่งที่ไร้อาภรณ์ขวางกั้น มัทนียาลูบไล้เบา ๆ และรู้สึกดีขึ้นเมื่อได้ทำจนต้องเผลอร้องคราง แต่เธอยังทรมานและต้องการกว่านี้
“ไม่ไหว... นาย...ช่วยฉันที...” รู้ดีมีเพียงเขาเท่านั้นที่เธออยากให้ช่วยปลดปล่อยมันในตอนนี้ แต่แทนที่เขาจะช่วยสานต่อกลับมองมาราวกับเธอทำอะไรให้ไม่ถูกใจ แววตาเขาเหมือนเมื่อกี้ ตอนที่เธอเรียกเขาว่านายโรคจิต หัวคิ้วขมวดมุ่นอย่างใช้ความคิดว่าเธอทำอะไรผิดไปหรือเปล่า...
ตรีทัศน์ทำเพียงลูบไล้ร่างกายของเธอ สลับกับการจุมพิตไปทั่วใบหน้า ยัยอสรพิษนี่สอนไม่รู้จักจำ บอกว่าให้เรียกตรี แบบนี้ต้องทำให้จำ จำให้ขึ้นใจ...
“ตรี...” ปากสั่น ๆ เพราะความทรมานที่เพิ่มขึ้นเรียกชื่อเขาด้วยความไม่มั่นใจ และหลุดยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเมื่อตรีทัศน์ยิ้มตอบกลับมา ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าลงมาหา มัทนียาโอบรอบลำคอแกร่งไว้แน่น ปิดเปลือกตาลง ยอมรับทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยความเต็มใจ
และนับจากนี้ไปมันจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล...