เถื่อนรักนางบำเรอ

“เธอควรจำเอาไว้ด้วยว่า ตัวเองเป็นใครแล้วฉันเป็นใคร”
“...”
“เธอเป็นแค่เด็กที่คุณพ่อกับคุณแม่รับมาดูแล”
“...”
“ทีหลังอย่ามาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของฉันอีก”
เสียงบานประตูกระแทกเข้ากับกรอบไม้โครมใหญ่ ทำให้ร่างเล็กที่นั่งกองอยู่บนพื้นสะดุ้งเฮือก นีรญาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นยืนอย่างอ่อนแรง ดวงตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตามองบานประตูสีน้ำตาลเข้มที่ปิดสนิทด้วย แววตาค่อยๆ หม่นแสงลง ความรู้สึกผิดอยู่ในอกท่วมท้น
นีรญาทราบดีว่าการกระทำของเธอเป็นเรื่องที่ไม่สมควร แต่เพราะความรักที่อัดแน่นอยู่ในอกทำให้เธอไม่อาจนิ่งเฉยได้ แต่เธอคงลืมไปว่าตัวเองเป็นเพียงผู้อาศัยใต้ชายคาของคฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้เท่านั้น
ใช่
เธอควรพึงระลึกเอาไว้เสมอว่าตัวเองเป็นใคร แล้วเขาเป็นใคร ทีหลังจะได้ไม่ทำเรื่องขาดสติแบบนั้นอีก และที่สำคัญตอนนี้เขาคงเกลียดเธอไปแล้ว
ดวงตาคู่สวยที่ฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตาทิ้งสายตาที่บานประตูไม้สีน้ำตาลเข้มอีกครู่หนึ่ง ก่อนจะขยับเท้ากลับห้องของตัวเองไปอย่างอ่อนแรง

*นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสนพไลต์ ออฟ เลิฟ เนื้อหาเหมือนเดิมค่ะ เป็นนิยายลำดับที่สองของซีรีส์ชุด ดวงใจอิตาลี สามารถอ่านแยกเล่มได้ค่ะ