กลัว(ไม่)รัก

โปรย

กำแพงหัวใจสูงหนา กลับเป็นเขา คนที่ไม่เคยคิดจะรัก ได้ก้าวข้ามมาทำให้หัวใจสั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับรักครั้งนี้...

กิ่งกนกเปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยท่าทางเหนื่อยล้า กวาดสายตามองไปรอบๆ สิ่งของบางอย่างได้หายไป รองเท้าของเขาไม่อยู่ เธอรีบไปเปิดตู้เสื้อผ้าด้วยท่าทางลนลานรีบร้อน เสื้อผ้าของเขาที่เคยมีก็หายไป เธอวิ่งไปดูแปรงสีฟันและของใช้ของเขาในห้องน้ำ ทุกอย่างหายไปหมด กิ่งกนกทรุดตัวลงนั่งข้างโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรง น้ำตาเริ่มไหลอาบสองแก้ม ม่านน้ำตาพร่างพราวทำให้ภาพที่มองเห็นพร่าเลือน พลันสายตาก็มองไปเห็นแก้วเป็ดสีเหลืองที่เธอเคยบอกว่าน่าเกลียดนักหนา แต่ตอนนี้เธอกลับรีบไปคว้ามันมาไว้ในอ้อมกอดอย่างกลัวว่ามันจะหายไปจากตรงนี้ สิ่งเดียวที่เขาเหลือไว้ให้เธอดูต่างหน้าคือแก้วใบนี้ หลงเหลือไว้ให้เธอดูว่าครั้งหนึ่งเขาเคยอยู่ที่นี่กับเธอ มีช่วงเวลาที่ดีและมีความสุขร่วมกัน เธอค่อยๆ พยุงร่างกายอันไร้เรี่ยวแรงเดินไปยังเตียงที่เธอกับเขาเคยนอน บัดนี้มันว่างเปล่าและเย็นชืด เขาคงไม่กลับมาแล้วเพราะเธอเองที่เป็นคนไล่เขาไป