มินตรากับมาเฟีย

"พ่อ พ่อทำกับมินอย่างนี้ไม่ได้นะ" เสียงของหญิงสาวที่เอ่ยขาน ค้านออกมากับสิ่งที่ตนได้ยินจากปากของผู้เป็นบิดา

"เถิดน่าช่วยพ่อหน่อย แค่ไปนั่งรับแขกสองสามชั่วโมง ขอนนี้พ่อไม่แพ้หรอก พ่อชนะขอนนี้แล้วจะเอาเงินไถ่ตัวมินออกมา" เสียงผู้เป็นพ่อผู้ที่ผีการพนันเข้าสิงเอ่ยขึ้นโดยไม่สนใจท่าทีขัดขืนของลูกสาว

"หยุดนะ ลุงจะทำอย่างนี้กับมินมันไม่ได้นะ" เสียงดัดเล็กๆดังแหวหวาดตวาดออกมา

"เธอเป็นใคร นี่ลูกสาวผม ผมมีสิทธิ์" ชยนต์หันมาตวาดสวนกลับเสียงดัง

"ลูกสาวที่ไม่เคยเลี้ยงมาน่ะเหรอยังจะมาอ้างสิทธิ์ ปล่อยเลยนะ ปล่อยมินตราเดี๋ยวนี้" เสียงของเหมาเหมาหวีดแหลมดังขึ้นอีก พร้อมกับพุ่งร่างสูงมาดึงข้อมือเล็กๆ ของน้องรักไว้ พร้อมกับอาการยื้อยุดฉุดกันเกิดขึ้น

"เพี๊ยะ" เสียงดังขึ้นเมื่อผิวหน้าและแก้มสวยๆของเหมาเหมาถูกมือของชยนต์ฟาดลงจนใบหน้านั้นหันร่วงไปตามแรงตบ

"พ่อ พ่อทำอะไร เป็นบ้าไปแล้วหรือ นั่นพี่เหมานะ" หญิงสาวร้องเสียงดังพร้อมกับตกใจด้วยไม่เคยเห็นความโหดร้ายของพ่อในมุมแบบนี้ ด้วยตนไม่เคยได้มีชีวิตที่ใกล้ชิดกับอีกฝ่าย

"ไปมินตรา ไปกับพ่อเดี๋ยวนี้" เสียงชยนต์เอ่ยพูดขึ้น หลังจากหันไปมองร่างของผู้หญิงชุดดำที่ร่วงลงไปกองในตบเดียว

"ถามผมหรือยัง?" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามขึ้นมา พร้อมกับร่างสูงสง่างามที่ยืนขึ้นเต็มความสูง หลังจากนั่งฟังอยู่นานแล้ว พร้อมกับผู้จัดการและการ์ดของโกลเด้นท์ดรากอนทั้งฝูงที่ตามมา ต่างก็เบิกตาโพลงเมื่อหันมามองร่างของผู้ที่เอ่ยพูดขึ้น ก่อนจะพากันสลายและรีบแยกตัวที่แทบจะพากันวิ่งออกไป ด้วยพากันคิดว่าไม่อยากจะพากันมาตาย ณ ที่ตรงนี้และในเวลานี้!!!