คึกรัก...ท่านประธานร้ายๆ

เขา...มันก็แค่ผู้ชายที่ถูกผู้ชายที่โตมาด้วยกันหลอกฟันแล้วทิ้ง! จะไปมีความหมายอะไร...
เพราะคิดแบบนี้ เขาจึงเปลี่ยนแปลงตัวเอง จนกลายเป็น ท่านประธานของ เดอะไนล์ ดีเวลลอฟเมนท์ คนไร้หัวใจ มีแต่ความร้ายกาจ ไม่เคยแคร์ความรู้สึกของคนอื่นอีกเลย
กระทั่งความซวย ได้พัดพา “สมิทธ์” ผู้ใหญ่บ้านหนุ่มหล่อ คนที่เคยมีความสัมพันธ์กันกลางป่า ให้โคจรมาพบกันอีกครั้ง เพื่อเดอะไนล์ ที่กำลังง่อนแง่น ใกล้เจ๊ง เพราะถูกไอ้เพื่อนชั่วโกง ศราวินจึงต้องรับข้อเสนอบ้าๆ ย้ายไปอยู่กระท่อมปลายนากับสมิทธ์ คราวนี้แหละ...เขาจะเป็นฝ่ายแก้เผ็ดและแก้ผ้าสมิทธ์ให้ต้องร้องขอชีวิตทีเดียว...

ไตเติ้ล...
“ทำอะไร” แม้จะรู้สึกว่าเปลือกตาทั้งคู่ร้อนผ่าว ศีรษะปวดตุบ หากเขาก็ยังตกใจ อยากจะขยับตัวหนี
“ก็กอดคุณไว้ไง คุณไม่เคยได้ยินที่เขาว่า หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาวเหรอ”
“ไม่เคย คุณไม่ต้องมาสำบัดสำนวนเลยนะ ผมจะตายอยู่แล้ว”
“ไม่ตายหรอก มา อุ่นขึ้นไหม” สมิทธ์กระชับอ้อมแขนแน่นเข้าอีก พาให้แผ่นอกกว้างแกร่ง แนบกับแผ่นหลังของศราวิน
พลันกลางกายแกร่งก็กลับถูกปลุกให้ตื่นขึ้นโดยอัตโนมัติ
ด้วยความที่กายเขาแนบกับกายศราวินอยู่ คนตัวเล็กกว่าเอง จึงสัมผัสได้ว่า กายแกร่งนั่น กำลังทิ่มก้นของเขาอยู่ พาให้กายแกร่งของเขาเองก็ถูกปลุกเร้าให้ตื่นขึ้นมาเช่นกัน
จากที่นอนหันหลังให้จึงพลิกกายกลับมา จ้องตาสมิทธ์ด้วยประกายตาหวานเชื่อม พร้อมกันนั้นก็ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่า ทำไมถึงได้ตื่นตัว เมื่ออยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้ แทนที่จะเป็นเมื่อต้องอยู่ใกล้ชิดผู้หญิง
“ไนล์ ไข้ขึ้นหรือเปล่า ทำไมถึงได้ตัวสั่นแบบนี้ล่ะ”
“ผม ไม่รู้สิ มันรู้สึกแปลกๆ” ไม่เพียงแค่ร่างกาย ทว่าปลายเสียงเอื้อนเอ่ยยังสั่น
แน่นอนว่า มันไม่ใช่เพราะพิษไข้ แต่มันคือความหื่นแตกนั่นเอง
“คุณ ผมรู้สึกแปลกๆอ่ะ”
“แปลกยังไง หึม” สมิทธ์ถาม ทั้งที่ก็รู้สึกไม่ต่างกัน
เพราะรู้ตัวเองมาตลอดว่า ไม่เคยชอบผู้หญิงมาก่อน ตรงกันข้ามเขากลับรักชอบผู้ชายด้วยกันซะนี่ จึงเข้าใจว่า สิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร
“ผม...” ยังไม่ทันจะเอ่ยอะไร มือแข็งแรงของสมิทธ์ก็ตะปบบลงมาตรงส่วนกลางกายแกร่งแข็งขืน เพียงแค่มือข้างนั้นขยับเพียงน้อย ส่วนกายก็ดูเหมือนจะขยายตัวขึ้นอีกหลายเท่านัก
“งูน้อยของคุณ มันคงตื่นแล้วล่ะ”