สัญญากับฝนดาวตก:promisse with a star

ผมใช้มือสะกิดไหล่บางเบาๆ แต่คนนอนก็คงหลับลึกเกินจะรู้สึก ผมเรียกอีกสองสามคำ ดารันก็ยังคงนอนหลับอย่างสงบ

"ดารันครับ พระจันทร์ขึ้นแล้วนะ ตื่นสิ!"

"บอกให้พี่ปลุก แต่เรากลับไม่ตื่น..ตื่นเร็วครับ พระจันทร์ของดารันเลยปลายไม้แล้วนะ"

ผมเรียกอยู่อีกหลายคำ คนที่เคยสนทนาด้วยกันเมื่อคู่ยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ผมรับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าบัดนี้ เข็มนาฬิกาของดารันได้สิ้นสุดลงแล้ว

น้ำตาของผมไหลลงมาทางสองแก้มอย่างเจ็บปวด แม้ว่าจะวิงวอนแค่ไหน ชะตาหรือปาฏิหาริย์ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลง

ร่างบอบบางที่เคยอุ่นเย็นลงบนตักของผม ดาวดวงสุดท้ายในคืนนี้ดับแสงลงไปโดนไม่มีวันจะส่งสว่างได้อีกแล้ว ผมไม่อาจจะหาคำไหนมาบอกได้ว่าตัวผมเจ็บปวดแค่ไหนกัน รู้แค่ว่าลมหายใจของผมขาดห้วงลงไปเกินครึ่ง

"พี่รักดารันนะครับคนดี หลับให้สบายนะครับพี่สัญญาว่าพี่เมฆจะรักษาสัญญา ดารันจะเป็นดวงดาราของพี่เมฆตลอดไปนะครับ"