เจ้าพ่อกำมะลอ

“ทำแบบนั้นคุณก็สบายเกินไปน่ะสิ ผมอยากให้คุณลำบากเสียบ้าง จะได้รู้ว่าคนจนๆเขาต้องอยู่กันยังไง” สายตาของชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างเยาะเย้ย
“ฉันเกลียดนาย ไอ้บ้า ไอ้นายรามบ้า ฉันเกลียดนาย” พิจิตราชี้หน้าต่อว่าเขาอย่างเหลือที่จะอดกลั้น
“ผมไม่ต้องการให้ผู้หญิงอย่างคุณมารักอยู่แล้ว มีแต่สมอง ไม่มีความฉลาดเอาเสียเลย ทั้งตัวมีดีอยู่แค่อย่างเดียวคือสวย นอกนั้นไม่ได้เรื่อง” เขาพูดใส่หน้าเธอ
“กรี๊ดดดดด...นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน นายราม ไอ้คนชั่ว ไอ้คนเลว” หญิงสาวเต้นเร้าๆด้วยความโกรธ
ราเมศวร์ยิ้ม “ถ้าคุณยังไม่หุบปากและด่าผมแบบนี้รับรองคุณได้เป็นเมียคนชั่ว คนเลวอย่างผมแน่” เขาเดินเข้าหาเธอ