คืนแห่งจันทร์

4 ปีที่เธอหายไป...เธอต้องรับผิดชอบความทรมานของเขาในวันนี้

"คุณต้องมีลูกให้ผม"

............................................................

“ได้ผมแล้วทิ้ง คุณใจร้ายมากนะ คิดว่าตัวเองเป็นนักศึกษาสาวโสด อยากนึกสนุกนอนกับผู้ชายคนไหนก็ได้ แนววัยรุ่นอยากลองอย่างนั้นใช่มั้ย”
จากคนสงวนคำพูดแต่กับเธอเขากลายเป็นคนพูดมากขึ้นมาทันที

“จันทร์ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะ” เธอพยายามเถียงทั้ง ๆ ที่ก้มหางุด
“คุณต้องรับผิดชอบผม”
“ห๊ะ!”
ความตกใจทำให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตาคมที่ดุกร้าว

“แต่คุณชายเป็นผู้ชายนะคะ”
“เป็นผู้ชายโดนฟันแล้วทิ้งได้อย่างนั้นเหรอ นี่มัน พ.ศ. ไหนแล้ว สิทธิชายหญิงเท่าเทียมกัน คุณกระทำกับผมคุณต้องรับผิดชอบ”
“แต่...”
จะให้บอกอย่างไรดีเล่าว่าคืนนั้นเธอต่างหากที่เป็นคนถูกกระทำเกือบทั้งคืนจนระบมส่วนนั้นไปหมด

“คุณจะรับผิดชอบผมยังไงดี”