หมอซาตาน (ซีรีส์ ทินธณากร)

เพราะเจ้าลัคกี้แท้ๆ ไปฝนเล็บกับโซฟาราคาเรือนแสนของบ้านตรงกันข้ามซึ่งเป็นบ้านของคุณหมอหนุ่มสุดหล่อ เธอจึงตกที่นั่งลำบากต้องใช้หนี้หลักแสน แถมยังถูกด่าว่าเลี้ยงแมวไม่ได้แล้วยังอยากจะเลี้ยง งานนี้เธอซวยทั้งขึ้นทั้งล่วง แต่จะให้เธอทิ้งเจ้าลัคกี้เธอทำไม่ได้หรอกนะ ก็คงได้แต่ใช้หนี้วนไปวนมาจนกลายเป็นเสียงครางได้ยังไงไม่รู้น่ะสิ
*************
“ว้าย! คุณหมอราเชนทร์ปากดีจริงๆ เลยนะคะ” ท่าทีของเธอไม่เป็นอย่างที่คิด
“เคยชิมแล้วหรือครับถึงรู้ว่าดี” เขาจึงหยอดคำหวานทีเล่นทีจริง
“แล้วอยากให้ชิมหรือเปล่าล่ะคะ” และแน่นอนเธอก็ตอบรับจริงจัง
หมอหนุ่มสุดหล่อส่งยิ้มนัยน์ตาพราวระยับ ก่อนจะแหวกวงล้อมของสาวสวยที่กำลังทอดสะพานให้เพื่อเดินไปหาสาวน้อยผมสีชมพูพลาสเทลที่กำลังเดินก้มหน้ามองช่อบูเก้ในมือ
“อุ๊ย!!!” มณีน้ำเพชรเงยหน้าขึ้นอุทานตกใจ ก่อนร่างบางจะถูกกระชากเข้าสู่วงแขนของคนตรงหน้าเอาดื้อๆ ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก ร่างนิ่งงันไม่กล้าไหวติง และแม้แต่ช่อบูเก้ก็ยังถูกปล่อยให้ร่วงลงจากมืออย่างน่าเสียดาย
“พอดีผมมีคนอยากให้ชิมแล้วน่ะครับ” คุณหมอหนุ่มหันไปบอก ก่อนจะกระซิบกระซาบบางอย่างข้างๆ หูคนตัวเล็ก “ยิ้มหวานๆ หน่อย ทำหน้าชื่นมื่นให้สมกับที่ได้ช่อบูเก้หน่อยได้มั้ย”
“เอ๋!!!” มณีน้ำเพชรทำหน้าฉงน ก่อนจะถูกรั้งเอวบางเข้าประชิดร่างสูงจนแทบจะกลายเป็นคนเดียวกัน
“เธอติดหนี้ฉันไว้อยู่นะ” เสียงทุ้มกระซิบย้ำความจริงที่รู้กันเพียงสองคนเท่านั้น
มณีน้ำเพชรผู้ถูกข่มขู่ฉีกยิ้มหวานแจกจ่ายให้สาวๆ ไฮโซซึ่งมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาของพวกหล่อนทำให้สาวน้อยวางมือบนอกกว้างของราเชนทร์ เอียงศีรษะเล็กน้อยแต่เพียงเท่านั้นเธอยังไม่ได้ทำอะไร ริมฝีปากอิ่มที่กำลังจะเอื้อนเอ่ยบางอย่างก็ถูกเรียวปากที่มีกลิ่นบุหรี่เคลือบจางๆ ประกบแนบสนิท
“ว้าย!!! อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนี้คือ...”
กว่าราเชนทร์จะถอนริมฝีปากออกห่างเขาก็ย้ำซ้ำๆ อย่างอ้อยอิ่งอยู่นานพอสมควร ดวงตาคมกริบหรี่มองดวงตาคู่กลมโตเท่าไข่ห่านของคนที่ยืนหอบหายใจ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มหล่อเหลาให้บรรดาสาวไฮโซที่ตามจิกเขาไม่เลิกพร้อมกับขยิบตาให้อย่างเจ้าเล่ห์
“ใช่ครับ” ร่างสูงก้มลงหยิบช่อบูเก้แล้วส่ายมันไปมา “เธอเป็นคนที่ผม... อยากให้ชิมปาก”