คงเป็นเพราะฝนที่กำลังตก

(เป็นเรื่องราวระหว่างรุ่นพี่ ม.6 ที่เป็นนักกีฬาประจำโรงเรียน กับเด็กหนุ่มวงโย นักเรียนชั้น ม.4 ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ ทว่าการเข้าค่ายฝึกซ้อมก่อนเปิดเทอมทำให้พวกเขาต้องมารู้จักกัน และความไม่ตั้งใจเพียงเพราะตอนนั้นฝนตก จึงทำให้ทั้งสองเกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน เมื่อพวกเขาเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ไม่มีท่าทีและความชัดเจน ทำให้ทั้งคู่กลับต้องว้าวุ่นในใจเมื่อมีใครสักคนเกิดตกหลุมรักใครคนหนึ่งขึ้นมา…)

เสียงแห่งสายฝนโปรยปรายที่กำลังกระหน่ำตกลงมากระทบหลังคาและพื้นดินพร้อมกับเสียงฟ้าที่ส่งเสียงร้องคำรามเป็นระยะ แผ่ไปทั่วบริเวณที่แห่งนี้ คงเป็นเพราะพายุฝนที่กำลังเข้ามาเยี่ยมเยือนในแถบนี้แหละครับ ผมสัมผัสถึงไอความเย็นของน้ำฝนจากมวลอากาศบริสุทธิ์ และกลิ่นไอดินแปลกๆ ที่คุ้นเลย ผมว่ามันเป็นความรู้สึกที่ทำให้ผ่อนคลายทั้งร่างกายและจิตใจได้ดีเลยครับ ตอนนี้ไฟในหอพักก็เริ่มตก ติดๆ ดับๆ เอาซะผมหลอนเลย ในขณะที่ตัวผมเองก็รีบดิ่งไปที่ห้องอาบน้ำห้องสุดท้ายริมสุด ทันทีที่ผมก้าวขาเข้าไปและกำลังหันตัวกลับมาเพื่อจะล็อกประตู จู่ๆ ก็มีใครบางคนผลักเข้ามาโดยที่ผมไม่ได้ทันตั้งตัว…

“เชี่ย” ผมเผลออุทานออกมา

“ชู่ววววววว” เป็นไอ้เข้มคนเดิมครับ มันชูนิ้วชี้มาป้องปากผม

“เล่นเชี่ยอะไรเนี่ย” ผมกระซิบเบาๆ

“ขออาบด้วยคนดิ” ใบหน้าทะเล้นพูดอย่างไม่มีท่าทีเขินอายใดๆ

“อะไรของพี่วะเนี่ย ห้องน้ำว่างตั้งเยอะแยะ”

“ก็ฝนมันตก กูกลัวเสียงฟ้าร้อง”

“พี่อย่ามากวนตีน วันก่อนผมเห็นพี่วิ่งไล่ลูกบอลกลางฝนอยู่เลย”

“เอาน่า ไหนๆ กูก็เข้ามาแล้ว” พูดไม่ทันจบมันรีบถอดชุดบอลของมันออกเหลือเพียงแต่กางเกงในตัวบางสีขาว เผยให้เห็นส่วนที่นูนเด่นอยู่ตรงนั้นชัดเจนขึ้นกว่าเดิม และไม่มีท่าว่าเขินอายเลยสักนิด ดูมันจะไม่สนใจอะไรเอาซะเลย หนำซ้ำมันรีบเปิดฝักบัวทำให้ผมตัวเปียกไปครึ่งหนึ่งแล้ว จะว่าไป มันก็น่าตื่นเต้นดีนะผมว่า