บ่วงรักนางเชลย

“เราคงต้องเรียนรู้กันเร็วขึ้นหน่อย ว่าระหว่างคนรักสามารถทำอะไรได้บ้างนอกจากจูบ”
ราฟาเอลบอกขณะโยนหล่อนลงบนที่นอนหนานุ่ม สายตาที่ใช้จ้องมองนั้นคมกริบ โลมเลียไปทั่วทั้งร่าง
“ฉันไม่อยากรู้ ปล่อยฉันนะ”
หลังจากเข็มขัดหนังถูกโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี กางเกงสแล็กส์สีดำก็เลื่อนลงไปกองอยู่ตรงปลายเท้า
เพียงไม่ถึงนาทีเรือนร่างกำยำที่สมบูรณ์แบบไปด้วยกล้ามเนื้ออันสวยงามก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า
“พนันกันไหมว่าถ้าคืนนี้ผมทำให้คุณบอกรักผมไม่ได้... ผมจะจัดการเรื่องที่พ่อคุณถูกฟ้องล้มละลาย
และให้เงินทุนกลับไปฟื้นฟูธุรกิจที่เมืองไทยใหม่ฟรีๆทั้งหมดโดยไม่มีข้อแม้เลย”
เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็จูบใจกลางฝ่ามือ แกล้งแตะปลายลิ้นอุ่นลงเบาๆ... มันเป็นการปลุกเร้าที่ได้ผล
เพราะคนที่หลับหูหลับตาหนีความจริงถึงกับสะท้านเยือก เบิกตาโพลงขึ้นมาทันที!
“ฉันไม่ต้องการพนันอะไรทั้งนั้น! นั่นมันเกมของพวกคนไร้อารยธรรม งี่เง่าเบาปัญญา ไม่รู้จักทำมาหากิน
คุณต้องปล่อย และอย่ามายุ่งกับฉัน”
ศิตาภาพยายามบิดเนื้อตัวเพื่อหลบหนีสัมผัสวาบหวิวที่เขามอบให้
แต่กลับกลายเป็นการเสนอทรวงอกอิ่มตึงให้เขาได้โลมไล้ด้วยสายตา ก่อนจะลิ้มชิมรสชาติของมันในนาทีต่อมา
“อย่า...”