ชายารองของอ๋องเย็นชา

'มันไม่ใช่ความปรารถนาของข้าและมันก็ไม่ใช่ความปรารถนาของคนผู้นั้น งานแต่งของเราก็ถูกจัดขึ้นเพราะความต้องการของนาง' และนางหลินหลานจากชายารองผู้งามหยดย้อยจะกลับกลายมาเป็นหมอยาอัปลักษณ์ได้ยังไงกันหนอ.

พิธีแต่งงานที่ถูกจัดขึ้นอย่างสมพระเกียรติของชินอ๋องแห่งแคว้นจ้าว โม่หยางชินอ๋องไม่มีแม้แต่รอยยิ้มสักเพียงนิดแต้มบนใบหน้าซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากเจ้าสาวเลยถึงจะมีผ้าแดงคลุมปิดทับแต่เสียงสะอื้นเล็ก ๆ ที่เล็ดลอดออกมาก็ยิ่งทำให้เจ้าบ่าวหงุดหงิดเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
“จะส่งเสียงอันน่าสมเพชนั่นทำไมกัน หากไม่อยากจะแต่งเจ้าก็ควรจะปฏิเสธมันเสีย” จ้าวโม่หยางพยายามสะกดอารมณ์และกัดฟันพูดกับเจ้าสาวของตน เสียงสะอื้นของนางยังคงดังออกมาถึงภายนอกเกี้ยวสีแดงที่มีการตกแต่งอย่างหรูหราจนทำให้เขาเคืองไปถึงชายารักที่จัดงานแต่งยิ่งใหญ่เกินความจำเป็น ก็แค่แต่งชายารองมันจะอะไรกันนักกันหนานะ
ทันทีที่ได้ยินเสียงของบุรุษผู้นั้นกล่าวโทษให้นาง หลินหลานที่กำลังอยู่ในความโศกเศร้าถึงกับสติขาดผึงขึ้นมาทันทีจนเผลอตอบโต้กลับออกไปโดยไม่ได้คำนึงถึงฐานะของตัวเองหรือเขาผู้นั้นแม้แต่น้อย
“แล้วท่านล่ะ ทำไมถึงไม่ปฏิเสธนางไปเล่า”
'ฮึ! ใช่ว่าเขาไม่อยากจะปฏิเสธเสียเมื่อไหร่ แต่เพราะไม่อาจจะขัดนางอันเป็นที่รักได้เท่านั้นหรอกนะจึงต้องจำใจแต่งชายารองเข้าวังอ๋องอยู่นี่ไง' ชินอ๋องทำเสียงฮึดฮัดแต่ก็ไม่ได้พูดสิ่งที่กำลังคิดออกไป