แกล้งรัก (dear nurse 3)

เรื่องนี้เป็นภาคจบของนิยายเรื่อง dear nurse แล้วค่ะ ในที่สุดพี่ใหญ่อย่างรินรักษ์ก็ได้เวลาตามหาหัวใจของตัวเอง จะเรียกว่าตามหาหัวใจจะถูกรึเปล่า ในเมื่อจริงๆ แล้ว ควรจะเรียกว่าพาหัวใจดวงเดิมกลับมามากกว่า

--------------------------------------------------------------------------

“ป้าริน….ป้ารินค่ะ…. เล่นกีต้าร์ให้น้องเอยฟังหน่อยค่ะ….” เด็กน้อยวัย 10 ขวบ ปีนโซฟาตัวใหญ่ขึ้นมานั่งตักของรินรักษ์ อย่างออดอ้อน พร้อมกับใช้ดวงตาใสแจ๋วที่เปล่งประกายอย่างมีความหวังมองตรงไปยังหญิงสาวหน้าคมผู้ที่มีอายุมากกว่าตัวของมารดาเด็กหญิงคนนี้
จะพูดว่าอย่างไรดีล่ะ... จริงๆน้องเอยก็อยากที่จะให้แม่รุ่งเล่นกีตาร์ให้ฟังอยู่หรอกนะ แต่แม่รุ่งชอบเล่นตัว... ต่อรองอย่างนั้นอย่างนี้ ขอหอมแก้มน้องเอยก่อนบ้างล่ะ ขอกอดน้องเอยก่อนบ้างล่ะ แล้วอย่างนี้ใครจะอยากขอให้แม่รุ่งเล่นกีต้าร์ให้ฟังอีกล่ะ สู้ขอให้ป้ารินเล่นให้ฟังก็เพราะเหมือนกัน แถมป้ารินก็ยังพูดง่ายกว่าแม่รุ่งอีกต่างหาก
เอาเป็นว่าขอป้ารินเนี่ยดีที่สุด
น้องเอยคิดในใจ ก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้างออกมา เมื่อป้ารินนั้นรีบพยักหน้าตอบกลับมาเลยในทันที
“ ไปเอากีต้าร์มาให้ป้าสิ เดี๋ยวป้าจะเล่นให้หนูฟังเอง”
“เย้ รักป้ารินที่สุดในโลกเลย” เด็กน้อยวัย 10 ขวบกระโดดโลดเต้น พร้อมกับวิ่งปรู๊ดเข้าไปในห้องชั้นในอย่างรวดเร็ว และไม่นานหลังจากนั้นน้องเอยก็วิ่งตื๋อไปหิ้วกีตาร์มาให้กับรินรักษ์ พร้อมๆกับการที่มีเด็กน้อยอีกสอง คนวิ่งตามมาด้วย ซึ่งแน่นอนว่าเด็กทั้งสองนั่นก็คงไม่ใช่ใคร เป็นตัวของน้องไอย์ และน้องเอ็มนั่นเอง
“ เล่นเพลง Baby shark ได้ไหมคะ” น้องไอย์รีบถามออกมา
“ โหย...ไม่เอา…. เล่นเพลงของ BTS ได้ไหมคะ” น้องเอยรีบพูดขัดน้องสาวของตนเอง ในขณะที่เด็กชายคนสุดท้อง ที่พยายามปีนโซฟาขึ้นมานั่งข้างกับป้ารินก็ได้โอกาสพูดออกมาบ้าง
“ เล่นเพลงหนูมาลีมีลูกแมวเหมียวได้ไหมครับ”
“.......................” เป็นรินรักษ์ที่ได้แต่ฟังเด็กคนนี้พูดอย่างนี้ที เด็กคนโน้นพูดอย่างนั้นที สาวหน้าคมปล่อยให้เด็กทั้งสามเถียงกันไปเถียงกันมา เพราะไม่รู้ว่าตนเองควรจะทำอย่างไร
หกถามว่ารักเด็กน้อยสามคนนี้ไหมมันก็รักนั่นแหละ แต่ดูเพลงที่หลานๆแต่ละคนขอสิ จะให้เธอเล่นกีต้าร์แบบไหนล่ะ แล้วเพราะเป็นอย่างนี้แหละมันก็เลยทำให้ตัวของรินรักษ์รีบส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ ผ่านทางสายตาส่งไปให้กับรุ่นน้องของตนเองในทันที
รุ่งรวีที่นั่งมองลูกๆของตนเองรุมรุ่นพี่สาวอยู่นานแล้ว ก็ได้แต่ยิ้มออกมาอย่างเข้าอกเข้าใจ ตัวของเธอเองน่ะก็โดนลูกๆ รุมแบบนี้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ถ้าจะถามว่ามีอาการปวดหัวบ้างไหม ก็ต้องบอกว่ามี แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ เด็กทั้งสามคนนี้เป็นลูกของเธอ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นอย่างไร ตัวของเธอเองก็พร้อมที่จะรับมือกับเด็กทั้งสามอยู่แล้ว และเพราะความคิดนี้แหละที่ทำให้รุ่งรวีรีบเอ่ยออกมาในทันที
“ แม่รุ่งจะไปซื้อไอติม มีใครอยากไปกับแม่รุ่งบ้างไหม”
ประโยคนี้ประโยคเดียว ทำให้เด็กๆทั้งสามคนถึงกับชะงักกึก ก่อนที่จะหันกลับมามองคนเป็นแม่ พร้อมกับรีบพูดออกมาโดยไว
“ น้องเอยไป... อยากกินไอติมช็อกโกแลต….”
“ น้องไอซ์อยากกิน ช็อกโกแลตชิพค่ะ”
“ น้องเอ็มจะกินสตอเบอรี่”
“จ้าๆ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวไปซื้อไอติมกับแม่รุ่งนะ” รุ่งรวีพูดออกมายิ้มๆ พร้อมกับขยิบตาให้กับรุ่นพี่ของตนเองไปด้วย ซึ่งมันก็ทำให้รินรักษ์นะถึงกับต้องถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเลยทีเดียว
และไม่นานหลังจากนั้น เสียงของเด็กๆทั้งสามคน ก็ดังไกลออกไปจากตัวของรินรักษ์ ก่อนที่จะมีเสียงรถสตาร์ทขึ้น และขับออกจากบ้านไป
สงสัยว่าเด็กๆทั้งสามคนคงจะออกจากบ้าน ไปซื้อขนมกับรุ่งรวีแล้วนั่นแหละ จริงๆการมีเด็กที่บ้าน มันก็ทำให้บ้านดูมีสีสันดีเหมือนกันนะ
จะว่าไปอะไรต่อมิอะไรมันก็ผ่านไปเร็วเหลือเกินนะ เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา รุ่งรวีเพิ่งจะอกหักจากแฟนคนแรก ตัวของจีรชญาก็ยังไม่ได้คบกับผู้หญิงคนไหนเป็นจริงเป็นจัง
แต่ดูสิ เวลาผ่านมาไม่เท่าไร รุ่งรวีกลายเป็นคุณแม่ลูกสาม ส่วนตัวของจีรชญาเองนั้น ก็ได้ข่าวแว่วๆมาว่ากำลังจะวางแผนมีลูกเหมือนกัน
ดูเหมือนว่าน้องๆเธอจะเป็นฝั่งเป็นฝา กันไปหมดแล้ว พอเวลาย้อนกลับมามองที่ตัวเธอ มันก็ทำให้เธอนั้นได้แต่ทอดถอนใจ แต่เอาเถอะ ถึงแม้ว่าเธอเองจะไม่มีคู่ใจเหมือนใครเขา อย่างน้อยเธอก็เห็นน้องๆของเธอมีความสุข เรื่องแบบนี้มันก็น่าจะพอทดแทนกันได้นะ รินรักษ์คิดในใจ
บางทีเธออาจจะไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะมีคู่ก็ได้
บางทีเธออาจจะเกิดมา เพื่อที่จะอยู่ดูแลน้องๆของเธอ เพื่อที่จะอยู่ดูความเติบโตของหลานๆเธอแบบนั้นก็ได้
-----------------------------------------------------------
(แก้ไขคำผิด และใส่ภาพประกอบเรียบร้อยค่ะ)