พันธะรัก จุดชนวนร้าย

" กูบอกว่าให้กลับไป...." ร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็น ' คู่หมั้นของฉันตะคอกออกมาด้วยโทสะ พร้อมกับขยับตัวมายืนบังอีผู้หญิงคู่กรณีของฉันไว้ด้วยท่าทางหวงแหน
" ทำไมฉันต้องกลับ? คนที่ควรจะกลับมันต้องไม่ใช่ฉัน พี่อย่าลืมสิว่าฉันเป็นใครแล้วอีนี้เป็นใคร " ฉันเถียงกลับด้วยท่าทางไม่เกรงกลัว พร้อมกับรีบกระพริบตาตาถี่ ๆ เพื่อไม่ให้น้ำตาที่กำลังจะไหลออกมากลับเข้าไป ก่อนที่เขาจะสังเกตุเห็น
" จะเป็นใคร แล้วไงวะ? กูต้องสนหรอ ในเมื่อกูไม่ได้รัก...." คนตรงหน้าพูดออกมาโดยไม่สนใจเลยแม้แต่นิดว่าฉันจะรู้สึกยังไง 'เจ็บชะมัด'
" รักไม่รัก ก็ต้องแต่งอยู่ดี...... ส่วนเธอก่อนจะนอนกับใครเช็กหน่อยนะ ว่าคนที่นอนด้วย เป็นผัวใครรึป่าว ไม่ใช่เงี่... นจนไม่ลืมหูลืมตา อ้าขาให้คนอื่นไปทั่ว" ฉันหันไปต่อว่าผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้น
" หุบปาก!!! มันจะมากไปละนะปุยฝ้าย " พี่สายฟ้าตะโกนดังลั่น พร้อมกับส่งสายตาที่เเข็งกร้าวมาให้ฉัน เหมือนกับต้องการจะแสดงให้เห็นว่าเขากำลังจะหมดขีดความอดทนกับฉันแล้วอย่างงั้นแหละ แต่... ' ใครจะกลัวละ'