หงส์หวนรักบัลลังก์อำมหิต

เพราะเขาเกลียดนางที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมจนได้ขึ้นสู่บัลลังก์หงส์
ดังนั้นไม่ว่าความผิดใดที่เกิดขึ้นในวังหลัง จึงกลายเป็นความผิดของนางทั้งสิ้น เมื่อมัดรวมความผิดทั้งหลายเข้าด้วยกัน เขาจึงกล้าหยิบยื่นจอกสุราพิษให้นางด้วยมือตัวเอง ทว่าความตายนั้นไม่ได้น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือการตายอย่างไร้ความยุติธรรม ได้ชื่อว่าเป็นฮองเฮาอำมหิต ทั้งที่มือไม่เคยเปื้อนเลือด
หากมีโอกาสอีกสักครั้ง นางขอกลับมาพลิกชะตา
ทำให้ตัวเองเหมาะสมกับคำว่า ฮองเฮาอำมหิต อย่างแท้จริง
..........
บุรุษที่ผ่านสตรีมาแล้วนับร้อยนับพัน กลับถูกฮองเฮาของตัวเองพูดใส่หน้า ว่าเขาทำให้นางรู้สึกดีไม่ได้ จึงไม่จำเป็นต้องทำเรื่องพวกนี้กับนางอีก สวรรค์! แค่เขาไม่มาหานางหลายปี กลับทำให้นางไม่มีความรู้สึกกับเขาอีกแล้วหรืออย่างไร
“เจ้าไม่รู้สึกอะไรกับข้าเลยจริงๆ หรือ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นเพคะ”
“แล้วเพราะอะไร”
“ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไร แต่หม่อมฉันรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่ต้องมีความสัมพันธ์กับฝ่าบาท”
“...”
ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ว่าเหตุใดทุกคนในวังจึงได้เรียกนางว่า ฮองเฮาอำมหิต
..........
ป.ล. นิยายเรื่องนี้เป็นแนวดราม่า คลั่งแค้น แต่ความร้ายกาจของฮองเฮาทำให้ฮ่องเต้คลั่งรักค่ะ
ฝากผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ
ซื้อใน Android ราคาถูกกว่า ios นะคะ