หลงบ่วงวิวาห์

เพียะ!
“อย่ามาหยาบคายกับหนูจ๋านะ”
สิ้นเสียงตบหญิงสาวก็แหวใส่เขาอย่างเกรี้ยวกราดซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่จิรัชยาแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวออกมาให้เขาเห็น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้โกรธได้มากเท่ากับที่เธอบังอาจมาตบหน้าเขา
“ยังไม่ได้เป็นเมียฉันด้วยซ้ำ มีสิทธิ์อะไรมาตบหน้าฉัน!”
ภูธนิกเองก็เกรี้ยวกราดไม่แพ้กัน ร่างหนาเคลื่อนเข้าไปใกล้ร่างบางก่อนจะคว้าไหล่มนแล้วบีบเอาไว้แน่นจนหญิงสาวหน้าตาเหยเกเพราะความเจ็บแต่เขาก็หาได้สนใจเพราะความโกรธมันอยู่เหนือทุกสิ่งในเวลานี้
“ปล่อยนะ หนูจ๋าเจ็บ!”
“ชอบรุนแรงนักไม่ใช่หรือไง ฉันจะได้บี้ให้เธอตายคามือ”