He's Remi เพื่อนผมคนนี้ หล่อแต่แปลก

ผมชื่อกั้ง อายุ 20 ปี ยังไม่เคยมีแฟน ชีวิตผมต้องตกระกำลำบากจากการคอยดูแลไอ้งี่เง่านี่

เพื่อนสนิทผมคนนี้มีชื่อว่า เรมี่ เขามีทุกอย่างที่ผมไม่มี และไม่มีในสิ่งที่ผมมี หนึ่งในนั้นคือ.. สติ

แม่มันก็แสนดี ฝากฝังไว้กับผมแล้วหนีกลับอเมริกา ผมจึงต้องคอยดูแลมันเสมอ แต่ไม่รู้ดูแลมันอีท่าไหนมันถึงได้วายป่วงขึ้นเรื่อยๆ

เช่น

“มีอะไรจะบอก..”

“ว่ามาเพื่อน”

“เมื่อกี้ไปเยี่ยวมา”

“อ้าวไอ้สัส! แล้วเอามือมาปาดหน้ากู มึงนี่เหี้ยจริงๆ! แล้วนี่ล้างมือยัง?!”

“ยัง แล้วทีนี้..”

“เหี้ยไรอีก?!”

“ซิปก็แตก รูดไม่ขึ้น..”

“แล้วยังไง! มึงเดินจากห้องน้ำกลับมาที่โรงอาหารยังไง!?” อย่าบอกนะว่า…

.

“เรมี่มึงเชื่อมือกูดิ นี่นะ กูจะเอาเข็มสอยซิปกางเกงสองด้านให้มันติดกันแบบลวกๆ ก่อน แล้วมึงยังไม่ต้องเยี่ยว กลับบ้านค่อยให้แม่กูเปลี่ยนซิปให้ เชื่อใจกูดิ กูผ่านการซ่อมแซมดูแลตัวมึงมาเท่า..” จึ้ก!

“อ๊ากกกกกกกกกกก!”

อ้าวเพื่อน... กูขอโทษ



และถึงแม้ความวายป่วงจะไม่ได้จบลงเท่านี้ แต่อยู่ดีๆ ผมกับมัน ก็จับพลัดจับผลูมาได้เสียกันซะอย่างงั้น เพราะผมอยากเปิดประสบการณ์ เบื่อแล้วเป็นหนุ่มซิง

“ตอนที่พี่กอไผ่พูดว่า มึงใช้ตรงนั้นเก่งมาก กูรู้สึกมวนท้องน้อย มันจั๊กจี๋แล้วก็เสียวแปลบๆ มันคืออะไร

....มันรู้สึกดีมากไหม… เวลาสัมผัสใครสักคน?”

“มานี่สิ”

.

“โอ๊ะ...อื้อ ซี้ด...เร” ผมรู้ เสียงครางผมมันคงทุเรศ แต่ผมหยุดไม่ได้จริงๆ เมื่อมือใหญ่เริ่มสาวรูดอย่างชำนาญ แท่งร้อนแข็งขืนของอีกฝ่ายบดเบียดของผมไปมา มันทั้งร้อนและเหนียวเหนอะหนะไปหมด ไอ้เรเชิดหน้าหลับตาพริ้มด้วยเพราะคงเสียวไม่แพ้กัน

ผมนอนเหม่อมองสันกรามอีกฝ่ายขบแน่นจนปูดโปน ปลายนิ้วเรียวนวดคลึง บดบี้ และชักรูดอย่างเป็นจังหวะจนผมบิดตัวร้องครางไม่เป็นภาษา ทำไมมันเก่งจังวะ

“กั้ง นี่ตั้งใจเหรอ?”

ไอ้เรเรียกผมเสียงแผ่วเบา ถามคำถามที่ผมไม่เข้าใจ ผมมองไปยังคนที่นั่งกลางหว่างขา ก็พบว่ามันก้มมองสะโพกผมที่ร่อนเข้าหาอีกฝ่ายอย่างหน้าไม่อาย...