อาจารย์ที่รักของศิษย์โง่

เป็นอีกครั้งที่ห่าวซวนแอบลอบยิ้มโดยที่ไม่ให้ผู้ใดเห็น ก่อนจะหันกลับมา “การร่ำเรียนในวันนี้จบลงแล้วหวังว่าพวกเจ้าจะทำการบ้านให้ครบถ้วนแล้วนำมาส่งให้อาจารย์ในวันพรุ่งนี้”
“หา!!!” เข่อซิงอุทานเสียงดังพร้อมทั้งลุกขึ้นยืน
“อาจารย์สั่งการบ้านไปแล้ว หากผู้ใดไม่ทำ อาจารย์จะให้ไปถอนหญ้าเสีย” ห่าวซวนมองเข่อซินก่อนจะเดินถือตำราเดินออกไป
เข่อซิงถอนหายใจเล็กน้อย
ไม่คิดว่าปลอมตัวเป็นบุรุษเช่นนี้แล้วยังต้องมาทำการบ้านอีก รู้เช่นนี้ไม่ปลอมตัวเข้ามาเสียตั้งแต่แรกหรอก
แต่จะว่าไป…
เข่อซิงลูบหัวของตัวเองไปมาเบา ๆ
ช่างเถอะ ถึงอย่างไรก็คุ้มค่าแล้ว!!
ห่าวซวนที่เดินออกมายังไม่ได้เดินไปไหนไกลเขาแอบยืนมองศิษย์ผู้นั้นด้วยรอยยิ้มมุมปากที่แม้แต่หากสตรีนางใดมาเห็นเข้าคงได้ตกหลุมเป็นแน่ เขาส่ายหัวเล็กน้อยด้วยความเอ็นดูนาง
“ศิษย์โง่ คิดว่าข้าดูไม่ออกหรือ”