บำเรอรักเมียจอมบัญชา

ชีวิตจริงนั้นยิ่งกว่านิยาย แต่ในนิยายที่เตยหอม
ชอบอ่านนั้น นางเอกจะต้องเป็นฝ่ายบำเรอพระเอก
แต่นี่คือชีวิตจริง เธอจะต้องเป็นฝ่ายได้รับการบำเรอจากเขา
เพชรภูมิ หนุ่มชาวไร่ลูกจ้างธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ที่ดันมาสะดุดตาเตยหอม หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของไร่เพลินตาคนปัจจุบัน
เธอมีสิทธิ์ในตัวเพชรภูมิเต็มที่ ไม่ว่าจะกด ขี่ หรือข่ม
เขาเท่าไหร่ เขาก็อยู่ในโอวาท ชีวิตของเพชรภูมิต้องตกอยู่
ในกำมือของผู้หญิงจอมบัญชา เอาแต่ใจ ขี้โวยวายอย่างเตยหอมไปได้นานสักเท่าไหร่…
หากไม่ใช่เพราะ ‘รัก’ เพชรภูมิก็คงไม่ยอมให้เธอบัญชาและออกคำสั่งเขาอยู่แบบนี้
“เพชรภูมิ เอาน้ำแข็งมาถูหลังให้ฉันหน่อยสิ”
แววตาเจ้าเล่ห์แสนรั้นหรี่สายตาจดจ้องเรือกายกำยำ
ที่เต็มไปด้วยมวลกล้ามเนื้อที่เกิดจาดการทำงานหนักมาหลายปีแบบไม่วางตา คางแหลมเกาะอยู่ที่ขอบอ่างอาบน้ำลายหินอ่อน
คนที่ถูกจ้องด้วยสายตาแพรวพราว ที่บ่งบอกได้ชัด
ว่าต้องการให้เขาบำเรอและมอบเรือร่างกำยำให้นั้นก็รู้งาน
เพชรภูมิรีบถอดเสื้อกล้ามสีขาวผืนเก่า ๆ ออก เหลือเพียงกางเกงยีนสีซีดขาด ๆ เดินไปหยิบกะละมังที่มีน้ำแข็งหลอดอยู่ในนั้น
มาจัดการตามคำบัญชาของหญิงสาวด้วยความเต็มใจ
และสนิทเสน่หา
“ครับ นายหญิง” เพียงแค่ทั้งสองสบตาก็ต่างรู้ว่า
ต่อจากวินาทีนี้เป็นต้นไปจะเกิดอะไรขึ้น และต้องกินเวลาไปนานมากโขขนาดไหน อาจจะถึงฟ้าสางของวันใหม่ ดังเช่นทุกค่ำคืน...