ภรรยาอสูร

“ใครกันแน่ที่ใช้วิธีสกปรก!” เขาตวาดอย่างลืมตัวพร้อมกับตรงไปกระชากร่างบางเข้ามาปะทะกับอกกว้างแล้วใช้มือบังคับให้ใบหน้าเรียวสวยเงยขึ้นมองหน้าเขาก่อนจะแค่นเสียงลอดไรฟันอย่างโกรธแค้น “พ่อของคุณมันเลวยิ่งกว่าสัตว์นรกเสียอีก”
“เพียะ!”
เสียงฝ่ามือบางกระทบเข้ากับใบหน้าคมเต็มแรง เธอยอมให้คนอื่นดูถูกตัวเธอได้ แต่จะไม่ยอมให้ใครมาด่าทอบุพการีผู้ให้กำเนิดเป็นอันขาด
“อย่ามาหยาบคายถึงพ่อฉันนะ” พลอยนรินทร์ตะคอกใส่ด้วยความโกรธและความโมโห แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่ถมึงทึงของชายหนุ่มหัวใจที่แข็งกล้าเมื่อครู่ก็หล่นตุบลงไปอยู่ที่พื้นทันที
โจเซฟกัดกรามแน่นด้วยความโมโห เพราะไม่เคยมีใครที่กล้าตบเขาแบบนี้เลยสักคน “คุณกล้ามากที่ตบผม แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน มาเริ่มทำหน้าที่ของคุณตอนนี้เลย” พูดจบชายหนุ่มก็ดันร่างบางไปจนติดชุดโซฟารับแขกก่อนจะผลักร่างบางให้ล้มลงไปบนโซฟาตัวยาวแล้วตามทับไปด้วยร่างสูงของตนเอง
“อย่านะ! จะทำอะไร! ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!” หญิงสาวดิ้นรนทั้งทุบทั้งผลักร่างแกร่งนั้นออกห่างแต่ก็ไม่สำเร็จ มันเหมือนกับเอามือไปผลักก้อนหินก้อนใหญ่ๆมากกว่า และเมื่ออีกฝ่ายก้มต่ำลงมาเธอก็เบี่ยงหน้าหลบ จนจมูกโด่งคมสันนั้นฝังลงที่ซอกคอหอมกรุ่นแทน แต่มันก็ทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือกกับความรู้สึกที่ร้อนซู่ไปทั่วร่าง