เมียบำเรอยอดดวงใจ

นวนิยายเรื่อง เมียบำเรอยอดดวงใจ
โปรยปราย
ตำแหน่งลับๆ ที่เขาหยิบยื่นให้เธอคือ ‘เมีย’ เมียบำเรอบนเตียง ตำแหน่งที่เธอไม่เคยต้องการ

“มันจะมีวันสิ้นสุดไหมคะ หนูต้องทำหน้าที่นี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน”
“จนกว่าผมจะเบื่อ”
“เมื่อไหร่คะ เมื่อไหร่คุณจะเบื่อหนู” น้ำเสียงนั้นสั่นเครือรู้สึกสะท้อนในหัวอกคนฟังเหลือเกิน ทินกฤตเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน ว่าจะเบื่อเธอเมื่อไร เขาไม่เคยอยู่กับผู้หญิงคนไหนนานเสียด้วยสิ ดังนั้นคำตอบนี้จึงไม่มีให้ คงต้องรอดูต่อไปว่าแค่เห่อของใหม่ ที่พอไม่นานก็เบื่ออย่างทุกรายที่ผ่านมา หรือจะติดใจลุ่มหลงเจ้าหล่อนจนโงหัวไม่ขึ้นถึงขั้นวันหนึ่งไม่มีเธออยู่ด้วยแล้ว จะทุรนทุรายแทบขาดใจ...

โปรยยั่วๆ
เวลาไม่นานทินกฤตก็ขับรถมาจนถึงที่พัก กนกดารินทร์รีบลงจากรถไม่รอให้เจ้าของรถรูปหล่อมาเปิดให้ ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมมาหาส่งวงแขนเข้าสวมกอดเอวกลึง เหนี่ยวรั้งให้เดินเคียงคู่ไปด้วยกันเพื่อขึ้นสู่ชั้นบนสุด นั่นก็คือเพนต์เฮาส์
เพียงแค่บานประตูปิดลง กนกดารินทร์ก็แทบร้องวี้ด ร่างสะคราญถูกดึงเข้ามากอดรัด ทินกฤตจู่โจมเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ติด แค่เผยอริมฝีปากก็ถูกประกบปากด้วยจูบร้อนเสียแล้ว เรียวลิ้นสอดเข้ามาในโพรงปากเพื่อแลกลิ้น หญิงสาวเรียนรู้ที่จะจูบตอบ เสียงห้าวทุ้มครางกระหึ่มในลำคออย่างพึงพอใจ ที่แม้จะขึ้นเตียงกับเขามาไม่กี่หน นักเรียนหัวไวก็เรียนรู้ที่จะแลกลิ้น สนองตอบกับรสรักที่เขาเป็นผู้มอบให้
เนิ่นนานทีเดียวกว่าที่เขาจะผละออกถอนจูบ กนกดารินทร์ระทดระทวยโอนอ่อนหมดเรี่ยวแรงจากฤทธิ์จูบ ใบหน้างามแนบซบลงบนแผงอกแกร่ง ขาแข้งไม่มีแรงเอาดื้อๆ จูบเมื่อครู่คล้ายจะสูบวิญญาณเธอออกจากร่าง จึงต้องอิงร่างอาศัยตัวเขาเป็นหลักยึดกันไม่ให้ล้ม การกระทำที่ไม่รู้ตัวของเธอนั้น เรียกรอยยิ้มจากปากหยักสวยเกินชายได้ไม่ยาก
ทินกฤตกอดกระชับเรือนกายสาวแนบแน่น เธอเงยหน้าขึ้นมองจึงสบเข้ากับดวงเนตรหวานล้ำชวนใจละลาย
“มีอะไรจะสารภาพกับผมไหมครับ”

ยั่วอีกนิด
ท่ามกลางเปลวไฟที่โหมไหม้ ทั้งน้ำที่ฉีดเข้าไปเพื่อดับไฟนรก ผู้คนในชุมชนที่พากันวิ่งหนีตาย กนกดารินทร์รู้สึกสิ้นหวัง น้ำตาไหลรินหยดแล้วหยดเล่า ใครเลยจะคิดว่าจะมีคนที่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมา กลับบ้าดีเดือดวิ่งเข้าไปเพื่อจะพาแม่เธอออกมา “คุณภาม !” เธอร้องเรียกชื่อเมื่อเขาหันมามองแวบหนึ่ง
เขามาได้ยังไงนี่คือคำถามที่วนเวียนในหัว ร่างเล็กตะเกียกตะกายพยายามปลดแขนเขาออกจากเอว ขณะที่อิชยากลับรั้งตัวพาเธอหนีออกมาจากบริเวณนั้น เพราะความร้อนจากเปลวเพลิง ทั้งกลุ่มควันไฟที่พวยพุ่งจนดำโขมง
“ไม่ไปค่ะ หนูจะรอคุณภาม รอแม่” เธอขืนตัวเองเอาไว้ไม่ยอมให้เขาพาตัวออกไปได้
และแล้ววินาทีที่รอคอยก็มาถึง เมื่อร่างสูงคุ้นตาของทินกฤตเดินเร็วๆ จนเกือบจะวิ่งฝ่ากลุ่มควันออกมา ในอ้อมแขนเขามีแม่ของเธอที่หมดสติไปแล้ว รวมทั้งตัวเขาที่พอมาถึงเธอทันทีที่ส่งร่างของแม่ให้เจ้าหน้าที่กู้ภัย ตัวเขาเองก็ทรุดลงต่อหน้าต่อตาเธอ “คุณภาม ! คุณภามขา” เธอตกใจร้องวี้ดแกะแขนของอิชยาออกเป็นผลสำเร็จ ร่างเล็กตรงเข้าไปกอดรัดรองรับตัวเขาเอาไว้ เขาสูดเอาควันไฟเข้าไปมากจนสำลัก ดวงตาคู่สวยจ้องมองจึงได้เห็นว่าที่ศีรษะเขามีเลือดออก ด้วยความตกใจกลัวเขาจะเป็นอะไรไป จึงขอร้องให้อิชยาช่วยประคองพาเขาออกไปที่รถเพื่อพาส่งโรงพยาบาล “เลือดออกเยอะเลย เจ็บมากไหมคะ”
กนกดารินทร์แม้เป็นห่วงเขาแทบขาดใจอยากจะไปด้วยเพียงไร ก็ไปไม่ได้เพราะต้องไปกับแม่ ทำให้หญิงสาวคลาดกันกับชายอันเป็นที่รัก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างเขาจะกล้าเสี่ยงชีวิตเข้าไปเพื่อช่วยแม่ของเธอ ที่เป็นแค่คนจนๆ คนหนึ่ง
“ไปหาหมอนะคะ ไม่ต้องห่วงหนู” เขาจับมือเธอแน่นไม่ยอมปล่อย กนกดารินทร์ยิ้มให้ เธอรักและซาบซึ้งในน้ำใจเขาคนนี้เหลือเกิน แม้ในใจจะห่วงแสนห่วงเพียงไรอยากจะไปด้วยก็ไม่ได้ เธอเองต้องไปกับแม่ จึงแกะมือเขาออกแล้วส่งยิ้มทั้งน้ำตามาให้ ค่อยๆ เดินหายไปกับฝูงชน ทินกฤตนั้นเจ็บแสนเจ็บทั้งหัวแตกและแผลไฟลวก แต่เจ็บที่ใจมากกว่า รอยยิ้มแสนเศร้าของเธอทำเอาหัวใจดวงแกร่งวูบไหว เขามองตามจนสุดสายตา...

โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
แอปเปิลโหลดซื้อผ่านหน้าเว็บ จะได้ราคาตรงปกนะคะ
ฝากคุณภามขากับอิหนูกานพลูด้วยนะคะ แม่ยกที่น่ารักทุกๆ ท่าน