ลำนำรักวสันตสารท

มี่หมิงเป็นเถ้าแก่เนี้ยร้านน้ำชาได้ช่วยเหลือชายปริศนาซึ่งนอนสลบที่ท่าน้ำยังไม่ทันได้ถามอันใด แม่ภูติรับใช้ดันเผลอให้ดื่มชาเพื่อลบความทรงจำเพื่อเตรียมไปเกิดใหม่ แล้วนางจะทำอย่างไรกับเขาดี
.............................................................................................
เขาวางมี่หมิงลงบนเตียงนอนและกึ่งนอนกึ่งนั่งข้างนาง ทั้งสองสบประสานสายตามี่หมิงเป็นฝ่ายหลบสายตาแวววาวที่มีความนัยซ่อนอยู่ด้วยความเขินอาย

“หลังจากผ่านคืนนี้ไป ข้าจะไม่ใช่เสี่ยวเอ้อและท่านก็จะไม่ใช่นายหญิงอีกแล้ว”

นางมองเขาอย่างใคร่ครวญก่อนจะเอ่ย

“ท่านพี่”

นิ้วมือของเขาโลมไล้ริมฝีปากบางของนางอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะละลงมายังข้างแก้ม เขาโน้มใบหน้าลงมาจูบนาง จูบนั้นลึกล้ำกว่าครั้งก่อน จับจองมากกว่า

“หมิงเอ๋อ” เขาเรียกนาง

เมื่อสบตากับเขา ดวงหน้าหวานที่กำลังแดงซ่านกลับแดงเพิ่มขึ้น นางเอียงศีรษะหลบสายตาด้วยความรู้สึกประหม่า เขายิ้มให้อย่างเอ็นดูก่อนตวัดวงแขนโอบรัดนาง ร่างกายของทั้งสองแนบชิดขึ้นไปอีก