พลั้งใจ

คนหนึ่งพยายามเข้าหาแต่อีกคนกลับผลักไส จากสถานะเพื่อนสนิทกลายเป็นเพื่อนนอนที่ไม่มีวันพัฒนาเป็นอย่างอื่นไปได้

"ขอโทษที่ทำให้อึดอัดนะ ฉันไม่น่าพูดออกไปเลย" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงอยๆ คิดว่านี่จะเป็นการสารภาพรักที่ดีแล้วแท้ๆ เขาคิดว่าเธอจะเลิกก่อกำแพงปิดกั้นความรักแล้วแต่ที่จริงกำแพงนั้นมันยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จนเขาปีนข้ามไปไม่ได้เสียที
"สายฟ้า"
"ช่างมันเถอะลืมที่ฉันพูดไปเถอะนะ" สรันแสร้งยิ้มทำเหมือนไม่เป็นอะไรทั้งที่ในใจเจ็บจนอยากจะร้องไห้


++++++++++++++++

[ซื้อผ่านเว็บถูกกว่านะคะ]
ทดลองอ่านก่อนซื้อน้า ถ้าชอบหรือถูกใจสามารถคอมเมนต์ติชมกันได้นะคะ น้อมรับทุกการติชมค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ