เรื่องเศร้าของเมล็ดกาแฟ (THE TRAGEDY OF COFFEE BEANS & OTHER STORIES)

“โศกนาฏกรรมผ่านเมล็ดกาแฟและเรื่องอื่นๆ อันน่าสนใจนี้ มีระหว่าง บรรทัดอันเวิ้งว้างและจุดจบที่ต่างกัน...”
ขนาดของเล่มท่ีกําลังเหมาะมือ ตัวหนังสือที่มีไม่มากนัก ทิ้งพื้นท่ีว่างจน หน้ากระดาษดูเป็นระเบียบตามสไตล์ของบทกวีฝรั่งหรือโพแอม (POEM) ผนวกกับ รูปภาพลายเส้นน่ารักแบบฉบับการ์ตูน อาจจะทําให้หลายต่อหลายคนอาจเข้าใจผิด ได้ว่าหนังสือเล่มนี้เป็น “วรรณกรรมเยาวชน”

ทว่า ในความเป็นจริงของร่องรอยอักษรที่เกิดขึ้นบนกระดาษในหน้าหนังสือ “เรื่องเศร้าของเมล็ดกาแฟ” (The Tragedy of Coffee Beans & Other Stories) ที่แท้เป็นบทกวีขนาดไม่ยาว ที่พูดในบริบทต่างๆ ตามหัวข้อที่แยกเป็นบทๆ ที่แต่ละบท อ่านชื่อดูช่างชวนเคลิบเคลิ้มเหมือนนิทานก่อนนอน ไม่ว่าจะเป็น ม้าน้ําแข็ง, น้ําหอม ผู้น่าสงสาร, เด็กชายหัวหิน, โคมไฟผู้โดดเดี่ยว หรือ หัวฟักทองในวันคริสต์มาส ฯลฯ หากแต่เมื่อพลิกผ่านสารบัญไป สายตาปะทะกับภาพการ์ตูนประกอบบทกวีในหน้า ซ้าย และอักษรท่ีกรองขึ้นเป็นกวีแบบต้นฉบับภาษาอังกฤษจากปลายปากกาอัน เสียดเย้ยของ ซี.เบ็คกิ้ง และฉบับถอดความภาษาไทย

ด้วยสัญลักษณ์ง่ายๆ ที่ดึงดูดความเยาว์วัยที่เลยผ่านอันเป็นสากลของคน ทั่วโลกอย่างตัวละครทที่ดูคล้ายนิทาน ท่ามกลางความขัดแย้ง ของเนื้อเรื่องในบทกวี ไม่ว่าจะเป็นเจ้าม้าน้ําแข็งผู้พิสมัยอากาศร้อนจนตัวเองหลอมละลาย หรือขวดเพอร์ฟูม กลิ่นหอมหวานแต่โชคร้ายถูกวางไว้หมิ่นขอบโต๊ะเกินไปจนตกลงในถังขยะ และสุดท้ายชะตากรรมก็นํามันไปสู่ความเหม็นเน่าในเขตสลัม หรือกระทั่งต้นไม้พลาสติกผู้ว้าเหว่ ที่ต้องโศกตรมกับภาวะการถูกพรากเพื่อนผู้เป็นต้นไม้จริงๆ ต้นแล้วต้นเล่า ในขณะท่ี ตัวมันเองยืนหยัดท้ากาลเวลาด้วยวัสดุสังเคราะห์ชนิดโพลิเมอร์ รวมถึงซอมบี้น้อยที่อาศยั อยู่ในโลกแห่งความน่าสะพรึงแต่กลับชอบกินผักกาดและข้าวโพดจนถูกเรียกว่า “ซอมบี้มังสวิรัติ” ส่งผลให้บรรดาคนที่เปิดอ่านถูกดึงเข้าไปจนรู้สึกอยู่ใกล้ตัวละคร เนื่องจากในวัยเด็กคงจะผ่านประสบการณ์อ่านหรือฟังนิทานและเทพนิยายมาไม่มากก็น้อย ถือเป็นกลวิธีการแทรกซึมเข้าไปในใจผู้อ่านที่เรียบง่ายทว่าน่าได้ผลอย่างเหลือเชื่อ

แต่ก็เพียงคล้าย...“เรื่องเศร้าของเมล็ดกาแฟ” ไม่ใช่นิทานสําหรับเด็ก หรือ หากจะกล่าววไว้ในบรรทัดนี้ว่ามันคคือนิทานสำหรับผู้ใหญ่ บางคนอาจจะเห็นด้วยเพราะในแต่ละวรรคหรือหว่างบรรทัดของกวีแต่ละบท ถูกบรรจุด้วยช่องว่างอันมหึมามหาศาล ที่ประสบการณ์อันแตกต่างหลายหลากของผู้อ่านแต่ละคน จะผูกเรื่องราวที่เกิดขึ้นใน ชีวิตของตัวเอง เข้าไปในมิติและแง่คิดต่างๆ ของบทกวีเหล่านี้

ดังเช่นที่เริ่มต้นขึ้นมาเป็นประโยคแรก...“โศกนาฏกรรมผ่านเมล็ดกาแฟและ เรื่องอื่นๆ อันน่าสนใจนี้ มีระหว่างบรรทัดอันเว้งว้างและจุดจบที่ต่างกัน...”

แต่ในที่สุดหลังพลิกกระดาษหน้าสุดท้ายจบลง ฉันคิดว่าหนังสือเล่มนี้ไม่น่าจะเป็นหนังสือสำหรับวัยเยาว์ แต่เป็นหนังสือสำหรับทุกผู้ที่ยังคงถวลิหาวันแลัะวัยในวัยเยาว์ที่มานต์เสน่ห์แห่งนิทานและเทพนิยายยังคงมีความหมายในอารมณ์ของคุณ แต่เรื่องราวอันชวนฝันในกาลวันที่เป็นเด็ก ไม่หนักแน่นและจับต้องได้ รวมถึงไม่สามารถตอบโจทย์บนรอยทางชีวิตของคุณได้ "เรื่องเศร้าของเมล็ดกาแฟ" จึงอาจจะเป็นคำตอบในการตกผลึกแนวคิดที่แทรก แฝง ซุกซ่อน อยู่ในบรรทัดนั้นตามแบบฉบับบริบทชีวิตของแต่ละคน ที่ไม่อาจจะเหมือนกันไปได้เลย

กองบรรณาธิการ ASTV ผู้จัดการ
กันยายน 2010