อ่อยดีนัก...รักซะให้เข็ด (หนังสือเสียง)

“เรื่องแค่นี้ทำไมจะไม่กล้า หันหลังมาสิจะได้ทาให้” เธอยิ้ม หันหลังให้เขา ใจปรายรดาก็เต้นไม่เป็นจังหวะจากความตื่นเต้นและประหม่าเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มือชายสัมผัสกับผิวกายตน ยิ่งเป็นมือชายที่ตนพึงพอใจด้วยแล้ว ความรู้สึกเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว
ความตื่นเต้นไม่ได้เกิดกับปรายรดาคนเดียว ใครจะคิดว่าแดเนียลเล่ เสือหนุ่มแห่งกรุงโรมจะประหม่ากับการทาผิวให้หญิงสาวผู้นี้ ผิวนุ่มละเมียดมือของเธอกำลังทำให้เลือดลมในกายเขาผิดปกติ ชายหนุ่มผู้คว่ำหวอดมองผิวกายขาวนวลเนียนไปก็ใจสั่นไป คิดเลยเถิดไปว่าผิวกายที่อื่นจะนุ่มมืออย่างนี้หรือไม่ โดยเฉพาะแตงโมสองลูกด้านหน้า อยากรู้เหลือเกินว่า ยามจับบีบหรือคลึงเคล้นจะสนุกมือมากแค่ไหน คิดแล้วใจก็สะท้าน วาบหวิวไปทุกสัดส่วน
“เอ้าเสร็จแล้ว” แดเนียลเล่รีบทาจะได้เสร็จเร็วๆ
“ข้างหน้ากับขา ฉันทาเองค่ะ”
ปรายรดาหันมาบอกหนุ่มรูปงาม ก่อนยิ้มให้ จากนั้นก็ขยับตัวนั่งหันข้างให้แดเนียลเล่ บรรจงบีบครีมทาผิวลงบนฝ่ามือแล้วลูบไล้ไปตามลำคอ เนินอก บ่าและหัวไหล่ ก่อนลากต่ำมายังช่วงท้องไร้ไขมัน เทครีมอีกครั้งเพื่อทาแขนทั้งสองข้าง จากนั้นก็มาถึงส่วนขา เธอยกเท้ามาวางตรงริมโต๊ะตัวเตี้ย ส่งผลให้แดเนียลเล่มองเห็นขาเพรียวสวยของเธอแบบใกล้ชิด
หญิงสาวช่างยั่วปรายตามองหน้าแดเนียลเล่ขณะลูบไล้ครีมกันแดดบนเรียวขาของตนช้าๆ ทาไปจนถึงปลายเท้าแล้วขึ้นมาสู่โคนขา เธอยิ้มน้อยๆ ส่งสายตาหวานฉ่ำให้ แดเนียลเล่เห็นหน้าตาและกิริยาอันมีจริตของปรายรดาแล้วรู้สึกร้อนผ่าวตรงเป้ากางเกงที่เต้นเร้าไปตามอารมณ์ของเขา อารมณ์ที่เปรียบเสมือนถูกเติมด้วยเชื้อไฟเสน่หา
แม่งเอ๊ย!...ยั่วเก่งชะมัด