กลรักเล่ห์ปรารถนา

จากคนที่ไม่ถูกชะตา แต่กลับต้องมาอยู่ใกล้ชิดกันอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง

นานวันเข้าความปรารถนาที่ซ่อนเร้นเอาไว้ก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามา ก่อเกิดเป็นความรู้สึกที่ทั้งสองคนไม่อาจต้านทานได้

*****************************

แรงสั่นสะท้านจากคนใต้ร่างนั้นทำให้ชายหนุ่มเริ่มรับรู้ว่าเธอยังไม่ประสากับเรื่องพวกนี้เลย จึงจำต้องลดระดับอารมณ์ปรารถนาของตัวเองเอาไว้และกำชับให้ตัวเองนั้นใจเย็นลง

"ก็หนูดื้อไง คุณพฤกษ์เลยต้องทำแบบนี้" เสียงที่ดูน่ากลัวนั้นเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนพร้อมกับสรรพนามที่เปลี่ยนไป

"นะ...หนูจะไม่ดื้อแล้ว หนูจะเชื่อฟังคุณค่ะ" ตอนนี้แพรวากลัวเขาเหลือเกิน

"ไม่ต้องกลัวเด็กดี คุณพฤกษ์ไม่ทำอะไรหนูหรอก" ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่การกระทำของเขากลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง ชายหนุ่มเลื่อนตัวขึ้นไปจุมพิตที่หน้าผากมนของเธอก่อนที่ไล้วนขบเม้มใบหูเล็กนั้นอย่างห้ามใจไม่อยู่

"อื้อ...น่ะ...ไหนคุณบอกว่าจะไม่ทำอะไรหนูแล้วไงคะ" ริมฝีปากบางรีบเอ่ยเตือนสติชายหนุ่ม แต่เขานั้นก็ทำเป็นหูทวนลม

******************************

"เรายังไม่ได้กำหนดวันเริ่มข้อแลกเปลี่ยนเลยนะคะ คุณพฤกษ์จะไม่เอาเปรียบแพรไปหน่อยเหรอ" หญิงสาวยังพยายามต่อรอง

"ใครบอกว่ายังไม่เริ่มล่ะ ข้อแลกเปลี่ยนของเราเริ่มตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว"

น้ำเสียงเจ้าเล่ห์นั้นเอ่ยออกมาอย่างคนที่เหนือกว่า ก่อนที่อีกไม่กี่วินาทีต่อมาฝ่ามือหนาจะจู่โจมเข้าหาเรือนกายของคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว