เบื่อแล้วโควิด หนีไปเที่ยวโลกนินจาดีกว่า เล่ม2 (จบ)

“ซาบาคุโนะ กาอาระ คุณจะรับ มิวะเป็นภรรยาของคุณไหม คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี จะรักเธอและให้เกียรติเธอชั่วชีวิตของคุณหรือไม่?”

“รับครับ” กาอาระตอบรับ เขายิ้มออกมากว้างอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินคำสัตย์สาบานที่เป็นดั่งคำมั่นสัญญาระหว่างเขาทั้งสองคน

“...มิวะ คุณจะรับซาบาคุโนะ กาอาระเป็นสามีของคุณหรือไม่ คุณสัญญาว่าจะ...”

“...ซื่อสัตย์ต่อเขา ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี จะรักเขาและให้เกียรติเขาชั่วชีวิตของคุณหรือไม่?” มิวะยังไม่ทันได้พูดจบ กาอาระก็เข้ามาพูดแทน ไม่น่าเชื่อว่าแค่มิวะพูดออกไปครั้งเดียวกาอาระจะสามารถจำมันได้ทั้งหมด เขากลายมาเป็นฝ่ายถามมิวะแทนและกำลังรอคำตอบจากเธออยู่

“จำเก่งจังเลยนะคะ” มิวะพูดยิ้มๆ

“อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ ฉันรอคำตอบจากเธออยู่นะ จะรับฉันรึเปล่า?” กาอาระพูดและรอคำตอบอย่างมีความหวัง

“คิคิ ก็ต้องรับสิคะ มีใครบ้างไม่อยากแต่งงานกับคาเสะคาเงะที่ทั้งหล่อและเพอเฟ็กต์ขนาดนี้” มิวะพูดแซว

“หึๆ เธอนี่นะ” กาอาระยิ้ม

“ต่อไปก็ถึงเวลาสวมแหวนแล้วค่ะ เริ่มจากกาอาระหยิบแหวนมาสวมให้ฉันก่อนนะคะ” มิวะพูดแนะ กาอาระก็พยักหน้ารับก่อนที่เขาจะหยิบแหวนวงเดิมที่เคยสวมให้ร่างบางขึ้นมาและสวมให้เธออีกครั้ง พอกาอาระสวมเสร็จคราวนี้ก็เป็นตาของมิวะบ้าง เธอหยิบแหวนดอกไม้ที่เธอเพิ่งจะทำมันขึ้นเมื่อกี้นี้ขึ้นมาสวมให้กับกาอาระบ้าง โชคดีที่ขนาดแหวนพอดีกับนิ้วของอีกฝ่ายตอนนี้เลยเหมือนกับว่ามีดอกไม้กำลังประดับอยู่บนข้อนิ้วมือของกาอาระอย่างน่ารัก

“น่ารักจังเลย คุณเหมาะกับแหวนดอกไม้มากๆ เลยค่ะ” มิวะพูดและยิ้ม