ลิขิตฟ้าชะตานางหงส์ เล่มสอง (จบ)

“ สูงส่งต่ำช้า ฟ้าดินกำหนดเช่นนั้นหรือ เทพมารล้วนเสมอด้วยดวงจิต ดีร้ายอยู่ที่ใจใช่ใครกำหนด ”
ความจริงแท้มิมีสิ่งใดจีรังยั่งยืน แต่ก็มิได้ดับสูญสลายถาวร ทุกสรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปร ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนตามวัฏจักรเช่นนี้เป็นกฎธรรมชาติ แม้นสูงส่งเหนือเทพมารทั่วฟ้าแดนปฐพี หากมิอาจก้าวพ้นซึ่ง รัก โลภ โกรธ หลง ก็ล้วนต้องติดอยู่ในวังวนแห่งบ่วงกรรมตัณหาอย่างมิจบสิ้น
จากแดนสวรรค์เหนือฟากฟ้ากว้าง ถึงถิ่นเถื่อนแดนมารใต้ผืนปฐพี ใครกันเล่าที่บัญญัติกฎเกณฑ์ เสกสรรให้มารต้องชั่วร้าย และทวยเทพต้องดีงาม? ... รูปโฉมที่งดงามดั่งอัครศิลปินชั้นเลิศได้รังสรรค์ไว้ด้วยความวิจิตรบรรจง หากแต่ภายในก้นบึ้งของจิตใจนั้นแสนลึกล้ำเหลือกำหนด มิอาจ...หยั่งถึง