เรียนเป็นที่โหล่ โผล่เป็นนักเรียนทุน (เมืองนอก)!

สิ่งที่ทำให้ความสามารถของเราพัฒนาขึ้นก็คือ การที่เรามีเป้าหมายชัดเจนในชีวิต และการลงมือทำจริง โดยใช้วิธีการมโนภาพความสำเร็จ และแยกย่อยเป้าหมายใหญ่นั้นให้เป็นเป้าหมายเล็กๆ ซึ่งในการตั้งเป้าหมายควรใช้หลัก 5W (what, why, who, where, which) เพื่อให้มีความชัดเจนและเฉพาะเจาะจง และใช้หลัก S-M-A-R-T (specific, measurable, attainable, relevant, timeline) เพื่อให้เราสามารถมโนภาพแห่งความสำเร็จได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ในขณะเดียวกันเราก็ควรเป็นผู้ให้ (ความรู้) แก่คนอื่นด้วย เพราะทุกการให้ทำให้เราสามารถพัฒนาความสามารถได้มากขึ้น ส่วนเรื่อง “ความขี้เกียจ” นั้น เราสามารถแก้ไขได้ด้วยการค่อยๆ ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม และทำสิ่งนั้นซ้ำๆ จนครบ 21 วัน

ในเรื่องของการเรียนต่อปริญญาโทและเอก เราควรค้นหาสิ่งที่เรารักให้เจอก่อน เพื่อให้ทำสิ่งนั้นได้นานๆ อีกทั้งยังมีผลต่อการตัดสินใจเลือกทุนที่จะไปศึกษาต่อด้วย โดยสามารถแยกทุนออกเป็น 2 ประเภท คือ ทุนให้เปล่า และทุนผูกมัด ซึ่งทุนทั้ง 2 ประเภท สามารถแยกย่อยได้ 3 รูปแบบ คือ ในประเทศ ต่างประเทศ และแซนด์วิช ซึ่งสิ่งจำเป็นที่ทำให้ประสบความสำเร็จในการขอทุนและการเรียน (จนจบ) ก็คือ ภาษาอังกฤษ การเขียนเรซูเม และงานวิจัย

การพัฒนาภาษาอังกฤษสามารถทำได้โดย การดูหนัง Soundtrack การสร้างบรรยากาศแบบ Speak English Only การสร้างนิสัยรักการอ่าน ดู และฟัง และหากอยู่ในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ก็ใช้การแลกเปลี่ยนภาษา การเข้าโบสถ์ หรือการเป็นติวเตอร์ของมหาวิทยาลัยได้อีกด้วย

การเขียนเรซูเมและพอร์ตโฟลิโอควรเน้นแต่สิ่งสำคัญที่จะช่วยส่งเสริมภาพลักษณ์ของเราให้โดดเด่นกว่าคนอื่น

ส่วนการเขียนงานวิจัยนอกจากจะต้องมี Literature Review ที่ดีแล้ว ก็ควรมี Professor ที่ดีด้วย

สุดท้าย ในการไปเรียนต่อที่ต่างประเทศนั้น เราควรเลือกมหาวิทยาลัยจาก Rank ของมหาวิทยาลัยนั้นๆ ไม่ใช่จากสถานที่ที่มหาวิทยาลัยนั้นตั้งอยู่ และนอกจากการหาข้อมูลเกี่ยวกับประเทศนั้นให้พร้อมแล้ว เราควรเตรียมตัวและเตรียมใจไปให้พร้อมด้วย เพราะของจริงมันยิ่งกว่าข้อมูล




SWOT:
S -> ผู้เขียนบอกเล่าประสบการณ์จริงจากคนที่เป็นที่โหล่ของห้อง จนกลายมาเป็นที่ 1 ของภาควิชา สิ่งนี้จึงน่าจะช่วยเป็นแรงบันดาลใจให้คนในวัยเรียนที่กำลังท้อใจกับผลการเรียนได้ ดังนั้นหนังสือเล่มนี้จึงน่าจะขายได้ในหมู่เด็กวัยเรียน รวมทั้งคนที่อยากหาทุนศึกษาต่อ

W -> นักเขียนเป็นนักเขียนหน้าใหม่ จึงยังไม่เป็นที่รู้จัก นอกจากนี้การพูดแต่ละหัวข้อเป็นการพูดรวมๆ รายละเอียดในบางหัวข้อจึงดูคลุมเครือกว่าหนังสือที่เจาะประเด็นเรื่องนั้น

O -> มีโอกาสที่เด็กวัยเรียน โดยเฉพาะนักเรียนมัธยมและนักศึกษามหาวิทยาลัยที่จะมาซื้อ

T -> การที่นักเขียนไม่เป็นที่รู้จักอาจมีผลต่อการตัดสินใจซื้อของผู้อ่าน