ดอกตำแยแจกันทอง

“ฉันอยากเห็นหน้าจริงๆ ไว้วันไหนฉันจะโฉบไปดูเลขาคนใหม่ เอ๊ย เส้นหญ่ายของแกสักหน่อยว่าสวยแค่ไหน”
“สวยมาก เหมือนดอกตำแย”
“มีแต่เขาเปรียบดอกกุหลาบ กล้วยไม้ ทำไมแกเปรียบความสวยว่าเหมือนดอกตำแยวะ นายปราบ”
“ก็เพราะหล่อนมีความสวยที่ทำให้คนอยู่ใกล้ รู้สึกคันไม้คันมืออยากจับหักคอน่ะสิ”
ปราบศึกพูดถึงทวินตราอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เขายังเคืองไม่หาย แม้จนบัดนี้ที่หล่อนหลอกล้อเขาเป็นเรื่องสนุกสนาน
“เด็กบ้า! ช่างไม่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่บ้าง”