จุดจบ...มาเฟียสายคลั่ง

“ เราพึ่งรู้จักกัน คุณจะมาลากฉันไปนู้นไปนี่แบบนี้ไม่ได้ แล้วเราก็ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่จะต้องโทรคุยกันทุกวันแบบนี้ ”
“ ก็สนิทกันซะสิ ” คณินพูดในทีท่าสบาย ๆ
“ นี่!! คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ คุณพูดมาเลยดีกว่า ” เปมิกาที่ปากยื่น แก้มพองลมด้วยความโมโหคนกวนประสาท ทำให้คณินอดใจไม่ไหวยื่นมือมาบีบแก้มของเธอด้วยความเอ็นดู ก่อนที่จะถูกดวงตากลมโตตวัดขึ้นมองอย่างคาดโทษ
“ คุณ...ผมต้องการคุณ มาเป็นเมียผมสิ ” คณินพูดออกไปตามที่ใจคิด โดยไม่ปกปิดความต้องการของตนเองแม้แต่น้อย
“ ไอ้คนบ้า!! ว่าแต่...คุณชอบฉันหรอ ”
“ คงงั้นมั้ง ”คำตอบของชายหนุ่มทำเอาคนฟังอย่างเปมิกาต้องกรอกตามองบนอย่างนึกหมั่นไส้