ดวงใจภูผา

“พี่ภูรอพิมาด้วยสิคะ”
“ก็รีบเดินสิ”
“ก็ขาพิมาสั้นนิค่ะใครจะตัวโตขายาวแบบพี่ภูกันล่ะ”
“หึ” เสียงหัวเราะในคอของเด็กหนุ่มดังขึ้น
“โอ๊ย! พี่ภูจะหยุดทำไมไม่บอกกันก่อนละคะ”
“ตัวก็เล็ก ขาก็สั้น มานี่” พูดจบภูผาก็รั้งร่างบางของพิมาเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะย่อตัวให้หญิงสาว “ขึ้นมาขี่หลังพี่” ภูผาเอ่ยขึ้นพร้อมจ้องใบหน้านวลของพิมา ที่ตอนนี้เห่อแดงระเรื่อด้วยความเขิลอาย
“พิมาไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะจะให้ขี่หลังพี่ภู พอดีหลังพี่ภูหักพอดี” พิมาพูดแก้เกล้อก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นจนภูผาต้องจับแขนของหญิงสาวมาคล้องคอแล้วแบกขึ้นหลังโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว